بر اساس بررسی های صورت گرفته تا سال ۲۰۵۰ از هر ۵ نفر در دنیا که بالای ۶۰ سال دارد ۴ نفر در این کشورها زندگی می کند. دولت ها با توجه به این میزان جمعیت مسن باید اقدامات لازم را درزمینه بیمه درمانی ، توسعه خانه های سالمندان و رعایت حقوق مدنی به عمل آورند.
با وجود اینکه گام هایی در این زمینه از سوی برخی کشورها برداشته شده، سازمان ملل در این گزارش با عنوان “سالمندی در قرن بیست و یکم؛ یک تجلیل و یک چالش” خواهان اقدامات گسترده تری شد .
در سال ۲۰۰۰ برای نخستین بار در آمار این سازمان شمار افراد مسن بالای ۶۰ سال بیش از کودکان زیر ۵ سال شد. پیش بینی شده است تا سال ۲۰۵۰ شمار افراد مسن بیشتر از افراد زیر ۱۵ سال شود.
همچنین در ۱۰سال آینده شمار این عده از یک میلیارد نفر می گذرد که در یک دهه افزایشی معادل ۲۰۰ میلیون نفر است.
بان کی مون دبیر کل سازمان ملل دربخشی از این گزارش می نویسد: «بازخورد چنین مسئله ای فراتر از زندگی شخصی افراد در خانواده، کشور و حتی جامعه جهانی قابل مشاهده خواهد بود و به شیوه های گوناگونی خود را نشان می دهد. »
این گزارش از دولت ها و سازمان های اجتماعی می خواهد تا در تلاش هماهنگ جهانی سیاست هایی را برای بهبود شرایط جمعیت مسن در دو دهه آینده فراهم آورند. این نکته که در سال های آینده جمعیت مسن در اکثر کشورها درصد بیشتری از جمعیت را تشکیل می دهد واقعیتی کتمان ناپذیر است ولی سرعت وقوع این موضوع در کشورهای فقیر بیشتر خواهد بود.
از ۱۵ کشوری که بیش از ۱۰میلیون نفر جمعیت مسن بالای ۶۰ سال دارند، هفت کشوردر حال توسعه هستند و از هر سه نفری که بالای ۶۰ سال سن دارد، دو نفر در کشورهای در حال توسعه زندگی می کند و تا سال ۲۰۵۰ این میزان به چهار نفر از ۵ نفر می رسد.
دربخش دیگری از این گزارش آمده: «اگر بسترهای لازم برای رفاه این افراد فراهم نشود، عواقب غیر قابل پیش بینی در کشورهای در حال توسعه به همراه خواهد داشت. البته این دسته از کشورها بخاطر اینکه درصد بالایی از جمعیت شان را جوانان تشکیل می دهند، امکان سیاست گذاری و اجرای برنامه های ویژه افراد مسن را ندارند ولی باید به هر ترتیب خود را برای شرایط متفاوت سال ۲۰۵۰ و پس از آن آماده کنند.»
بالا رفتن استاندارد زندگی در کشورهای در حال توسعه و البته کل جهان به بالا تر رفتن آمار جمعیت مسن کمک زیادی خواهد کرد و امید به زندگی را افزایش داده است. در بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۴ امید به زندگی در کشورهای ثروتمند ۷۸ و در کشورهای فقیر ۶۸ است اما در بین سالهای ۲۰۴۰ تا ۲۰۵۰ امید به زندگی در کشورهای توسعه یافته و ثروتمند به ۸۳ و در کشورهای فقیر به ۷۴ سال خواهد رسید.
در حالی که زنان و مردان مسن هر دو بخاطر بالا رفتن سن با تبعیض هایی در جامعه مواجه هستند، زنان مسن بخاطر تبعیض های جنسیتی در طول زندگی و محدودیتهایی در امر آموزش و بهداشت، درآمد کمتر و محدودیت حقوق اجتماعی می توانند پس از ۶۰ سالگی دچار مشکلات بیشتری شوند.
به نوشته این گزارش امنیت مالی و بهداشتی دو نگرانی بزرگ افراد مسن است که با توجه به شرایط بد اقتصادی دنیا و بحران بانکی سالهای اخیر می تواند دست دولتها را برای کمک بیشتر و اجرای برنامه های حمایتی ببندد.
این گزارش ۱۰ سال پس از “طرح بین المللی مادرید برای اقدام در زمینه پیری “منتشر شد. در این طرح برای نخستین بار موضوع پیری با حقوق بشر مرتبط دانسته شد و تلاش شد تا تضمینی برای امنیت و رفاه مردان و زنان مسن در کشورهای در حال توسعه و فقیر جهان ایجاد شود.
گاردین /۱ اکتبر
۴۷۲۸۱
دانلود
خبرآنلاین
بازنشر:ممتازنیوز www.momtaznews.com