پیشه من خنداندن است

به نظر می‌رسد مردم شما را یک بازیگر کمدی خانوادگی می دانند. نظرتان در این مورد چیست؟

فکر می‌کنم این به سنی که دارم مربوط می‌شود. من ۴۲ ساله هستم و افرادی در این سن معمولا سرگرم بزرگ کردن بچه‌هایشان هستند. پس نقشی که بازی کرده‌ام هماهنگ با چیزی است که فرض می‌شود باشم. با این نگاه مردم راحتم و اگر کسی فیلمی با داستانی سرگرم‌کننده و خلاقانه را پیشنهاد دهد آن را می‌پذیرم.

نظرتان در مورد فیلم‌های درام چیست؟ این که در یک نقش جدی بازی کنید؟

چه اشکالی دارد؟ همه این نقش‌ها بازیگری هستند. به نظر من نقش‌هایی که رابرت دونیرو بازی می‌کند نسبت به نقش‌هایی که جان کری بازی می‌کند به یک اندازه تمرکز ذهنی نیاز دارند. اما فکر نمی‌کنم مردم بخواهند مرا در یک درام ببینند. شخصیت من با کمدی گره خورده‌است و پیشه‌ام خنداندن مردم است.

شما در فیلم «مهد کودک پدر» یک پدر هستید و نقش مردی را بازی می‌کنید که علاقه زیادی به بچه‌ها داشته و حتی یک مهد کودک در منزل خود تاسیس می‌کنید، این نقش شما در زندگی واقعی چقدر روی بازیتان تاثیر گذاشته‌است؟

زندگی من شباهتی به زندگی فیلم «مهد کودک پدر» ندارد. من هیچوقت در خانه پوشک بچه را عوض نمی‌کنم یا کارهایی از این نوع که در فیلم «مهد کودک پدر» انجام می‌دادم. در واقع خیلی کار خانه‌داری نمی‌کنم و بیشتر برای استراحت به خانه می‌روم. اصلا توان انجام این جور کارها را ندارم.

در مورد خامانی گریفین برای ما بگوئید، پسر کوچکی که در فیلم نقش پسر شما را بازی می‌کرد….

او فقط سه سالش بود ولی خیلی با استعداد بود. استعدادهای فطری فوق العاده‌ای داشت. هم بسیار باهوش و هم خیلی بانمک و جذاب بود. او ذاتا یک بازیگر است.

شما با گروه بزرگی از بچه‌ها در فیلم کار کردید. و این ضرب المثل را شنیده‌اید که «هیچوقت با بچه‌ها و حیوانات نمی‌شود کار کرد»….

بله. من با هر دوی آن‌ها کار کرده‌ام. در فیلم دکتر دولیتل هم با حیوانات کار می‌کردم. ولی این بچه‌ها مثب بچه‌هیا معمولی دیگر نبودند. برای پیدا کردن این بچه‌ها جستجوی زیادی شده بود و از هزاران کودک تست بازیگری گرفته بودند تا باهوش‌ترین و مناسب‌ترین کودکان برای بازیگری انتخاب شوند. در نتیجه بازی با آن‌ها آسان بود و مشکل خاصی از این بابت بر نخوردیم.

اما مشکلات کار با بچه‌های به این کوچکی را چطور حل کردید؟

نکته مهم در مورد کودکان این است که خیلی راحت احساسات خود را بیان می‌کنند و در خود نگه نمی‌دارند. اگر حالشان بد باشد گریه می‌کنند و اگر حالشان خوب باشد هم خوب بازی می‌کنند. بعد از اینکه یک صحنه را با یکی از بچه‌های کوچک بازی کردم، رو به من کرد و گفت: «دوستت دارم ادی مورفی». این تجربه جدیدی برای من بود که هم‌بازیم در یک صحنه به سوی من برگردد و بگوید که دوستت دارم. در فیلم «۴۸ ساعت» نیک نولت هیچوقت به من نمی‌گفت: «دوستت دارم اد»!

فیلم دکتر دولیتل ۲ روز جمعه ششم مرداد ساعت ۱۳:۲۰ از شبکه نمایش پخش خواهد شد. ادی مورفی در این فیلم کمدی نقش پزشکی را بازی می‌کند که توانایی صحبت کردن با حیوانات را دارد.