خبرگزای آریا- حضرت آیت الله مظاهری تصریح کردند: شیعیان الحمدالله تاسرحدّ عشق، اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» را دوست دارند، اما متأسفانه در اطاعت و متابعت از امام حسین«سلام‌الله‌علیه» و اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» کمبود و کاستی فراوانی وجود دارد،در جامعه‌ای که به امام حسین (ع) ارادتمند است بدحجابی و فساد اخلاقی نباید وجود داشته باشد.
به گزارش خبرگزاری آریا به نقل از مرکز خبرحوزه، این مرجع تقلید، طی سخنانی در درس اخلاق خویش به مناسبت ایام ولادت انوار کربلا اظهار داشتند: امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، امتیازهایی دارند که احدی حتّی رسول خدا«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» و امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» و حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» ندارند و هرکدام از آنها، افتخاری برای شخص امام حسین«سلام‌الله‌علیه» است.
رسوخ حرارت محبت امام حسین«ع» در دل مؤمنین
ایشان همچنین افزودند: اوّلین امتیازی که پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» گوشزد کردهاند و تا روز قیامت نیز باقیست، این است که علاقه خاصی راجع به امام حسین«سلام‌الله‌علیه» در دل همگان وجود دارد. پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» میفرمایند: عشق و حرارتی در دل مردم و مؤمنین راجع به امام حسین«سلام‌الله‌علیه» هست که خاموش شدنی نیست؛ از نظر فضیلت، همه چهارده معصوم مانند یکدیگر هستند. از نظر علم، قدرت، شجاعت و…. و همچنین از نظر اینکه هرکدام وظیفه خود را به درستی شناخته و صد در صد به آن عمل نمودند، همه مثل هم هستند، چنانکه در زیارت جامعه کبیره می‌خوانیم:
معظم له اضافه کردند: همه شما مثل هم هستید و همگی نورهایی در عرش خداوند بودید و خداوند متعال بر ما منّت گذاشت و آن انوار مقدّس را به عالم ناسوت و در ابدان مطهّر شما قرار داد. ابدانی که قرآن کریم درباره‌اش می‌فرماید: «فی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ».
امتیاز خاص سید الشهدا(ع)
ایشان با تاکید بر این که محبّت و عشق و علاقه مردم به امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، امتیازی برای ایشان به شمار می‌رود، خاطرنشان کردند: حرارت محبّت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» در دل‌ها به اندازه‌ای است که راجع به امیرالمؤمنین علی«سلام‌الله‌علیه»، و امام حسن مجتبی«سلام‌الله‌علیه» یا حتّی شخص پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» نیست. نام مبارک امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، دل‌‌های مردم، خصوصاً شیعیان را دگرگون می‌کند. به همین علّت، در میان مردم، علاقه خاصی نسبت به زیارت ابی عبدالله الحسین«سلام‌الله‌علیه»، وجود دارد.
دستانی که در راه زیارت خون خدا قطع شد!
رییس عالی حوزه علمیه اصفهان در ادامه بیان داشتند: نقل شده است متوکّل عباسی، که امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه» در نهج‌البلاغه پیش‌گویی می‌کنند و از او به عنوان شقی‌ترین افراد در بنی‌العباس نام می‌برند، دستور داد هرکه می‌خواهد به زیارت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» برود، باید دست راستش را بدهد. با این وجود، شیعه فوج فوج برای زیارت می‌آمدند و در مقابل جلاد دست خود را دراز می‌کردند تا قطع کند و آنگاه به زیارت می‌رفتند. یک کسی آمد و دست چپش را جلو آورد. جلاد گفت: باید دست راستت را بدهی. آن شخص پاسخ داد: دست راستم را سال گذشته در راه امام حسین«سلام‌الله‌علیه» دادم و الآن می‌خواهم دست چپم را بدهم تا به زیارت بروم!
تربت امام حسین«ع»، شفای دردها
ایشان با اشاره به این که امتیاز دوّمی که امام حسین «سلام‌الله‌علیه» دارند، تربت ایشان است، تاکید کردند: این امتیاز نیز خاصّ آن امام بزرگوار است، چنانکه هیچ کس حق ندارد از روی قبور مطهّر ائمّه بقیع، خاک بردارد. حتّی کسی اجازه ندارد خاک قبر منوّر امیرالمؤمنین «سلام‌الله‌علیه» را بردارد یا بخورد، اما برداشتن و یا خوردن کمی از تربت امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، به عنوان شفا و استشفاء، خوب است و در روایات مختلفی وارد شده است که معصومین«سلام‌الله‌علیهم» فرمودند: «وَ الشِّفَاءَ فِی تُرْبَتِه»
معظم له اضافه کردند: این مطلب، از امتیازات خاصّ امام حسین«سلام‌الله‌علیه» است که در خاک کربلا، چهار فرسخ در چهار فرسخ، تربت و مایه شفا قرار داده شده است. علاوه بر اینکه در روایت وارد شده که تربت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» موجب شفاست، به تجربه نیز اثبات شده است که تربت اباعبدالله الحسین«سلام‌الله‌علیه»، دردهای بی درمان را شفا می‌دهد. بزرگی می‌گفت: یک زالو در گلوی کسی رفته بود و نزدیک بود خفه شود، من مقداری تربت در حلق او ریختم، ناگهان آن زالو بیرون آمد.
ماجرای شفای آیت الله العظمی خویی
ایشان در بخش دیگری از سخنان خود به بیان داستانی شنیدنی پرداخته و گفتند: حضرت آیت الله خوئی فرموده بودند: چشم‌های من درد گرفت و نزدیک بود نابینا شوم. همه دکترها نیز از درمان آن عاجز بودند. سببش هم این بود که یک مجلس عزای زنانه در خانه داشتیم و چون مزاحم درس و مطالعه من بود، آن را تعطیل کردم. همسرم گفته بود که خواب دیده کسی به او گفته است: دوای درد چشم شوهر تو، تربت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» است. پس از برخاستن از خواب، مقداری تربت در آب ریخته و ایشان را بیدار کرده بود و مقداری از آن آب را به پشت چشم آیت الله خوئی مالیده بود و چشمان ایشان خوب شد. نظیر این واقعه زیاد رخ داده است.
مرجع تقلیدی که بی نیاز از عینک شد!
حضرت آیت الله مظاهری همچنین ابراز داشتند: استاد بزرگوار ما حضرت آیت الله العظمی بروجردی میفرمودند: چشم‌های من در جوانی خیلی کم سو بود. در ماه محرّم وقتی دسته عزاداری به خانه ما آمد، برخی از افراد گِل به سر مالیده بودند. سینه‌زن‌ها دور حیات حرکت می‌کردند تا اینکه به من رسیدند. من مقداری از گِل سر یکی از آنها را گرفتم و به پشت چشمم مالیدم و از آن پس، به عینک احتیاج نداشتم. من حضرت آیت الله العظمی بروجردی را می‌دیدم که پیرمرد نودساله‌‌ای بودند و عینک نمی‌زدند و چشمهایشان مانند چشم جوانان بود.
یکی از بزرگان می‌گفت: من ضعف بینایی داشتم. برای اربعین به کربلا می‌رفتم. در بین راه عرب‌ها با پای برهنه به کربلا می‌آمدند و من مقداری از گِل درز انگشت یک عرب را به عنوان شفا به پشت چشمم مالیدم و بعد از آن احتیاج به عینک نداشتم. من آن پیرمرد و آن آقای بزرگوار را می‌دیدم که در سنّ نودسالگی در تاریکی مسجد بالاسر، بدون عینک قرآن می‌خواند!
این وقایع از اختصاصات امام حسین«سلام‌الله‌علیه» است. خاک تربتش شفا می‌دهد، خاک کربلا شفاست، و لو اینکه گِل لای درز پای یک زائر باشد.
مطلوبیت همیشگی عزاداری امام حسین«ع»
این استاد برجسته حوزه علمیه اصفهان ادامه دادند: ویژگی خاصّ دیگری که در مورد امام حسین«سلام‌الله‌علیه» منحصر بفرد است، سفارش مؤکّد و فراوان به عزاداری و زیارت ایشان است. عزاداری و گریه کردن در روز شهادت و عزای اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم»، لازم و شایسته است. عزاداری در سال‌روز رحلت پیغمبر اکرم و شهادت امیرالمؤمنین و شهادت حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیم»، بسیار به‌جا و نیکوست. امّا برای هیچ‌کدام از معصومین«سلام‌الله‌علیهم» به اندازه عزاداری برای امام حسین«سلام‌الله‌علیه» سفارش نشده است.
در زمان امام صادق«سلام‌الله‌علیه» نمی‌گذاشتند کسی عزاداری کند، ولی امام صادق«سلام‌الله‌علیه» مقیّد بودند که اگر یک مداحی پیدا کنند، جلسه عزا برپا نمایند. در همان محل پرده می‌کشیدند و زن‌ها این طرف و مردها آن طرف قرار می‌گرفتند و مداح شروع به روضه خوانی می‌کرد و امام صادق«سلام‌الله‌علیه»، بلند بلند گریه می‌کردند. اگر مداح می‌خواست عزاداری را تمام کند، امام«سلام‌الله‌علیه» از او می‌‌خواستند که مقداری بیشتر بخواند.
ایشان افزودند: همه ائمه طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» به امثال این عزاداری‌ها مقیّد بودند. نه تنها اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» برای امام حسین«سلام‌الله‌علیه» عزاداری می‌کردند، بلکه خداوند متعال و جبرئیل برای حضرت آدم و حضرت موسی«سلام‌الله‌علیهما» مصیبت امام حسین«سلام‌الله‌علیه» را خوانده‌اند و آن دو پیامبر و بسیاری از انبیای دیگر برای امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، گریه کردهاند.
ثواب بی حد و حصر گریه بر حسین (ع)
معظم له با تاکید بر این که ثواب عزاداری امام حسین«سلام‌الله‌علیه» نیز شگفت‌آور است، اظهار داشند: راوی میگوید: خدمت امام صادق«سلام‌الله‌علیه» رفتم. حضرت فرمودند: جلسه عزا و ذکر مصائب ما را برپا می‌کنید؟ گفتم: بله. امام فرمودند: این کار احیای امر ولایت است و به این جلسات اهمیّت دهید. سپس تأکید کردند: هرکسی، در نزد او از ما یاد شود و به قدر بال مگسی گریه کند و اشک از چشمانش خارج شود، بهشت برای او واجب می‌شود.
ایشان خاطرنشان کردند: امام حسین«سلام‌الله‌علیه» اسلام را زنده کردند و اسارت خانواده ایشان، آن را سرتاسری کرد و ابقاء خون امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، به وسیله عزاداری‌هاست. عزاداری برای همه ائمّه طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» ثواب دارد و باید برقرار باشد؛ امّا راجع به عزاداری امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، باید اهمیّت فوق‌العاده‌ای بدهیم؛ همان‌گونه که ائمه طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» نیز در ماه محرّم و مخصوصاً در دهه اوّل آن تبسّم نداشتند، سیاه‌پوش بودند و عزاداری می‌کردند، ما نیز باید در مواقع مختلف، جلسات عزاداری و روضه‌خوانی برپا نماییم.
فداکاری خاصّ امام حسین«ع»
این مرجع تقلید در ادامه با بیان این که یکی از امتیازات بزرگ امام حسین«سلام‌الله‌علیه» که مهم‌تر از دیگر امتیازات ایشان است، ایثار و فداکاری امام حسین«سلام‌الله‌علیه» راجع به دین است، گفتند: پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم»، هشتاد و چهار جنگ سخت و طاقت‌فرسا را پشت سر گذاشتند. امیرالمؤمنین«سلام‌الله‌علیه»، سی سال عمر مبارک خویش را با مظلومیّت تمام سپری کردند، مخصوصاً در پنج سال حکومت، بسیار مورد آزار و اذیت واقع شدند. سایر ائمّه طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» نیز برای دین، زحمات فراوانی کشیدند و جان‌فشانی و فداکاری کردند؛ امّا آن امامی که همه چیزش را برای دین فدا کرد و حاضر شد برای بقای اسلام، عیال و خانواده‌اش را به اسارت ببرند و حتّی طفل شیرخوارش را نثار احیای سنّت جدّش کرد، امام حسین«سلام‌الله‌علیه» بود. فداکاری خاص در موقعیّتی ویژه، تا جایی که موجب شهادت یاران و برادران و فرزند شیرخوار و نیز اسارت حضرت زینب«سلام‌الله‌علیها» و امام سجّاد«سلام‌الله‌علیه» شود، از اختصاصات و امتیازات ویژه امام حسین«سلام‌الله‌علیه» است.
حیات اسلام؛مدیون خون سرخ حسینی
ایشان ابراز داشتند: امتیاز مهمّ دیگری که امام حسین«سلام‌الله‌علیه» دارند، این است که اگر امام حسین«سلام‌الله‌علیه» و واقعه کربلا نبود، الان تشیّع و بلکه اسلام وجود نداشت. وقتی مروان، امام حسین«سلام‌الله‌علیه» را به بیعت با یزید دعوت کرد، امام فرمودند:«وَ عَلَى الْإِسْلَامِ السَّلَامُ إِذْ قَدْ بُلِیَتِ الْأُمَّهُ بِرَاعٍ مِثْلِ یَزِیدَ».
با روی کار آمدن یزید، اسلام در مخاطره عجیبی واقع شد و چیزی از سنّت نبوی و تشیّع باقی نماند. قیام امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، اسلام را زنده کرد. اسارت عیال و خانواده، خون آن حضرت و پیام ایشان را سرتاسری کرد. سپس، عزاداری‌های ائمّه طاهرین«سلام‌الله‌علیهم» و سفارش به برگزاری جلسات عزا به وسیله شیعیان، اسلام را بیمه کرد و تشیّع را زنده نمود.
حضرت آیت الله مظاهری گفتند: همه اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» برای احیای اسلام تلاش کردند و همه آنها در راه اسلام شهید شدند. همه آنها راجع به حفظ اسلام، به اندازه‌ای که ممکن بود، صددرصد وظیفه را شناختند و به آن عمل کردند. امّا در زمان امام حسین«سلام‌الله‌علیه»، با شهادت ایشان، اسلامی که در شُرُف مرگ بود، نجات یافت و امام توانستند ظلم را نابود کنند و معنای عدالت را به مردم بفهمانند. به عبارت دیگر، خون امام حسین«سلام‌الله‌علیه» توانست اسلام عزیز را زنده کند.
محبّت ویژه پیامبر اکرم«ص» به امام حسین«ع»
معظم له تاکید کردند: پیغمبر اکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» محبّت و علاقه شدیدی به امام حسین«سلام‌الله‌علیه» داشتند. در روایات می‌خوانیم: وقتی پیغمبراکرم«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» بر فراز منبر بودند و امام حسین«سلام‌الله‌علیه» که یک کودک سه یا چهار ساله بودند وارد می‌شدند، پیامبر«صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم» از منبر پایین می‌آمدند، ایشان را در بغل می‌گرفتند و روی منبر می‌نشستند و از او حسابی تعریف می‌کردند. حتّی اگر امام حسین«سلام‌الله‌علیه» هنگام خطبه خواندن پیامبر به زمین می‌خوردند، حضرت سریع پایین می‌آمدند، ایشان را بغل می‌کردند و مجدّداً به خطبه خود ادامه می‌دادندگاهی امام حسین«سلام‌الله‌علیه» را نوازش می‌کردند، روی شانه‌های خود سوار می‌کردند یا روی زانوهای خود می‌نشاندند و میفرمودند: «أَنْتَ الْإِمَامُ ابْنُ الْإِمَامِ أَخُو الْإِمَامِ تِسْعَهٌ مِنْ وُلْدِکَ أَئِمَّهٌ أَبْرَارٌ تَاسِعُهُمْ قَائِمُهُمْ»
یا حسین! تو امامی،پدرت امام است و برادرت امام است و نُه نفر از ابناء و فرزندان تو امام هستند و نهمین آنها کسی است که قیام می‌کند و به دست او، عدالت اسلامی سرتاسر جهان را می‌گیرد. بارها این جمله را در مورد امام حسین«سلام‌الله‌علیه» میفرمودند. گاهی از اوقات نیز روضه می‌خواندند و گلوی امام حسین«سلام‌الله‌علیه» را می‌بوسیدند و به مردم میفرمودند: این فرزندم را برای دین، در کربلا کشته می‌شود.
ضرورت تأسّی به سیدالشهدا(ع)
ایشان در قسمت دیگری از سخنان خود گفتند: امام صادق«سلام‌الله‌علیه» در شعری که منسوب به ایشان است، میفرمایند:
«تَعْصِی الْإِلَهَ وَ أَنْتَ تُظْهِرُ حُبَّهُ هَذَا مُحَالٌ فِی الْفِعَالِ بَدِیعٌ
لَوْ کَانَ حُبُّکَ صَادِقاً لَأَطَعْتَهُ إِنَّ الْمُحِبَّ لِمَنْ یُحِبُّ مُطِیع»
حضرت میفرمایند: گناه می‌کنی و اظهار محبت می‌کنی؟! اگر کسی به راستی محبّت به کسی دارد، باید مطیع او باشد. این مطلب را امام صادق«سلام‌الله‌علیه» راجع به خداوند فرموده است، ولی راجع به اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» نیز قضیه به همین صورت است.
معظم له یادآور شدند: بارها به همگان، مخصوصاً به جوان‌ها گفته‌ام و اکنون تکرار می‌کنم که شیعیان الحمدالله تاسرحدّ عشق، اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» را دوست دارند و این عالی است و باید شکرگزار این نعمت خود باشند، اما متأسفانه در اطاعت و متابعت از امام حسین«سلام‌الله‌علیه» و اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» کمبود و کاستی فراوانی وجود دارد.
ایشان اضافه کردند: امام حسین«سلام‌الله‌علیه» در ظهر روز عاشورا نماز جماعت خوانده‌اند، ما هم برای تأسّی به ایشان باید به نماز اوّل وقت و جماعت اهمیّت دهیم. کسی نمی‌تواند مدّعی شود من حسینیم، امّا راجع به نماز بی‌تفاوت باشد.
رییس عالی حوزه علمیه اصفهان بیان داشتند: در روز عاشورا وقتی به ایشان گفتند ظهر شده و وقت نماز است، امام حسین«سلام‌الله‌علیه» تبسّم کردند و به آن فرد فرمودند: خداوند تو را از نمازگزاران حساب کند. امام حسین«سلام‌الله‌علیه» نماز عجیبی در جبهه و در وسط میدان که تیر مثل باران می‌بارید، خواندند. معنای این حرکت امام«سلام‌الله‌علیه» این است که ما نیز باید نمازخوان باشیم و به نماز در همه حالات اهمیّت بدهیم. همه زائران امام حسین«سلام‌الله‌علیه» و کسانی که زیارت حضرت را می‌خوانند، در زیارت ایشان می‌گویند:أَشْهَدُ أَنَّکَ قَدْ أَقَمْتَ الصَّلَاهَ وَ آتَیْتَ الزَّکَاهَ وَ أَمَرْتَ بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْمُنْکَرِ» شهادت می‌دهیم که شما نماز خواندید، نماز را زنده کردید، اهل خدمت به خلق خدا بودید و امر به معروف و نهی از منکر کردید.
ایشان افزودند: امام حسین«سلام‌الله‌علیه» همه چیز، حتّی فرزند شیرخواره خود را برای احیای دین و حفظ آن فدا کردند، ما نیز باید با ایثار و گذشت و فداکاری راجع به دین، در تقویت و زنده‌نگه داشتن آن گام برداریم. باید راجع به سایر مسلمان‌ها، به هر اندازه که می‌توانیم کمک و مساعدت کنیم. در عمل باید همگی مطیع امام حسین«سلام‌الله‌علیه» باشیم و امر به معروف و نهی از منکر کنیم. مسلمانان و مخصوصاً شیعیان باید با هم آشتی باشند و با صلح و صفا و صمیمیّت زندگی کنند. باید قهر و بی‌اعتنایی، غیبت، تهمت، شایعه پراکنی و … در بین آنان وجود نداشته باشد.
ارادت به امام حسین (ع) با بدحجابی نمی خواند!
حضرت آیت الله مظاهری اظهار داشتند: امام حسین«سلام‌الله‌علیه» با وجود مشکلات و خطرات فراوان به کربلا آمدند تا عفّت و عصمت را زنده کنند، ما نیز باید فضائل مهمّ حیا، عفّت و غیرت را در خانه و اجتماع و مخصوصاً برای زن و فرزندان خود زنده کنیم. همه باید به حجاب و عفاف و مخصوصاً به چادر اهمیّت بدهند. فساد اخلاقی، بی حجابی، بی‌عفتی و بی‌غیرتی باید در جامعه ارادتمند به امام حسین«سلام‌الله‌علیه»نباشد. معنا ندارد کسی خود را مرید امام حسین«سلام‌الله‌علیه» بداند و به ایشان اظهار ارادت کند، امّا زن و فرزندان او بدحجاب و یا بی حجاب باشند!
زنان و دخترانی که تا سرحدّ عشق، حضرت زهرا«سلام‌الله‌علیها» را دوست دارند، امّا چادر سر کردن را سخت می‌دانند، حتّی آن را بی‌ارزش و خرافه قلمداد می‌کنند، چگونه می‌توانند ادّعا کنند که محبّت حقیقی حضرت فاطمه«سلام‌الله‌علیها» هستند؟ کار به جایی رسیده که گاهی دخترها از ازدواج با یک مرد باغیرت که زن چادری می‌خواهد منصرف می‌شوند، مبادا چادری شوند! یعنی بین ازدواج و بی‌چادری، بی‌چادری را انتخاب می‌کنند.
ارکان ایمان و تشیّع
ایشان خاطرنشان کردند: مکرّرا در روایات با تعابیر مختلف فرمودهاند که شیعه ما کسی است که به ولایت عقیده داشته باشد، شعار ولایت سر دهد و در زندگی از ولایت متابعت داشته باشد. همه اهل بیت«سلام‌الله‌علیهم» فرمودهاند: ایمان سه رکن دارد: عقیده، گفتار و کردار.«الْإِیمَانُ إِقْرَارٌ بِاللِّسَانِ وَ مَعْرِفَهٌ بِالْقَلْبِ وَ عَمَلٌ بِالْأَرْکَان»
حتّی در روایات فرمودهاند: اگر عمل نباشد، کفر عملی است. کسی که نماز نخواند و زکات ندهد و کسی که گناه در زندگیش فراوان باشد، ائمّه طاهرین«سلام‌الله‌علیهم»، از او سلب ایمان می‌کنند و حتّی قرآن کریم نیز او را کافر می‌داند!
گناه شیعه؛ مایه شرمندگی امام زمان«ع»
این مرجع تقلید در خاتمه سخنان خود تصریح کردند: جوان‌ها! گناه شیعیان موجب می‌شود که امام زمان«ارواحنافداه» در پیش خداوند شرمنده شوند. سید بن طاووس میگوید: در سرداب مطهّر شنیدم که امام زمان«ارواحنافداه» با خداوند مناجات می‌کنند و با گریه و زاری میفرمایند: خدایا! این شیعیان ما گناه می‌کنند و ما را در پیش تو خجالت زده می‌کنند؛ خدایا! این شیعیان ما را هدایت کن و گناهان شیعیان ما را بیامرز!
ما موظّفیم در زندگی موجب سرافرازی امام زمان«ارواحنافداه» باشیم، و در مقابل ایشان نیز خود را روسفید کنیم، نه این که امام زمان«ارواحنافداه» از گناه ما در پیش خداوند شرمنده شوند.
خبرگزاری آریا