کسانی که به واسطه شغلشان در معرض طولانی مدت اشعه‌های ماوراء بنفش آفتاب هستند در طول زمان دچار شلی پوست، تغییرات رنگدانه‌ای، خال و مهم‌تر از همه سرطان‌های پوستی می‌شوند.. از جمله این افراد می‌توان به کشاورزان، دامداران، کارگران ساختمانی، رفتگران، رانندگان و پلیس راهنمایی و رانندگی اشاره نمود.
• خانم‌های خانه دار به علت تماس طولانی مدت با آب و مواد شست و شو از جمله مایع ظرفشویی، پودر رختشویی، وایتکس و… دچار شلی پوست و درماتیت تماسی تحریکی در محل دست‌ها می‌شوند که خارش دار بوده و در صورت عدم رعایت و پیشگیری تشدید می‌یابد. استفاده از دستکش و مرطوب کردن مرتب دست‌ها و کاهش دفعات شست و شو کمک کننده می‌باشد.
• کسانی که در تماس با گچ، سیمان، آهک، روغن، گازوئیل، بنزین و فراورده‌های نفتی دیگر هستند هم دچار اگزمای تماسی آلرژیک می‌شوند که بر خلاف نوع تحریکی که فقط در محل تماس با مواد شوینده ایجاد می‌شود، در محل هلی غیر از محل تماس هم رخ می‌دهد که به صورت ضایعات خارش دار التهابی به خصوص در دست‌ها می‌باشد. حصاصیت به فلزات و بدلیجات هم از همین نوع می‌باشد.
• گرمای زیاد در محل کار به خصوص در نانوا‌ها، کارگران کوره و کارگران معدن ایجاد عرق جوش می‌نماید که به علت تعریق بیش از حد است. خنک کردن و دور شدن از محیط گرم در کاهش ضایعات مؤثر است.
• آکنه شغلی در اثر تماس پوست با مواد روغنی و نفتی از جمله گازوئیل روغن، آزبست و آسفالت به خصوص در قسمت ران‌ها ایجاد می‌شود.
• تماس پوست با بعضی از مواد شیمیایی از جمله نقره و جیوه سبب ایجاد لک‌های تیره رنگ در محل تماس پوست می‌شود.
• نوازندگان سازهای بادی در لب و نوازندگان ویولون در چانه دچار افزایش ضخامت پوست و ضایعات پینه مانند می‌شوند.
• نجار‌ها، آهنگران و مکانیک‌ها در دست‌ها دچار پینه و می‌خچه می‌شوند.
• به کسانی که با ماهی و آکواریوم سر و کار دارند توصیه می‌شود که از دستکش استفاده نمایند چون که بعضی از میکروب‌ها در محل خراش و زخم‌های سطحی دست ایجاد عفونت شدید می‌نمایند.
• آتش نشان‌ها و کسانی که در سردخانه‌ها و کوهستان و پیست اسکی و نواحی سرد کار می‌کنند هم دچار بیماری‌های پوستی از قبیل پرنیوز و frostbiteمی شوند که به علت افزایش حساسیت پوست به سرما رخ می‌دهد.
• در افرادی که با آب و محیط مرطوب سر و کار دارند از جمله ماهیگیران، شالیکاران و شناگران عفونت‌های میکروبی و قارچی شایع‌تر افراد دیگر است.