افراد مبتلا به اختلال شخصیت، اغلب جذاب می باشند و بسیار ها را شیفته خود می کنند. جنبه هایی از شخصیت می باشند که مانع از شناخت اشخاص دارای اختلال شخصیت در همان اوائل آشنایی می شوند.
هر چیزی را که بتوانید به شانس و اقبال حواله کنید یا فکر کنید با صبوری آن را تحمل خواهید کرد، این یکی را نمی توانید. زندگی با فردی که بیمار نیست اما عادی هم به نظر نمی رسد بسیار دشوار و دردسرساز است و بدتر از همه آنکه کمتر کسی می تواند باور کند زندگی شما این همه دردسر پنهان داشته باشد. بنابراین بهتر است چشمان تان را باز کنید تا در چاله اشخاص مبتلا به اختلال شخصیت نیفتید.
افراد مبتلا به اختلال شخصیت، اغلب جذاب می باشند و بسیار ها را شیفته خود می کنند. جنبه هایی از شخصیت می باشند که مانع از شناخت اشخاص دارای اختلال شخصیت در همان اوائل آشنایی می شوند. این اشخاص غالبا اول آشنایی تصویر بسیار خوبی از خودشان ارائه می دهد که بقیه را جذب می کند. اشخاص دارای اختلال شخصیت از نظر ظاهری با بقیه فرقی ندارند و آنها هم ممکن است زیبا و باهوش باشند و در کارشان حسابی اشخاص موفقی باشندکه این ویژگی ها سبب می گردد برای دیگران جذاب به نظر برسند.
از سوی دیگر، برای تشخیص اختلال شخصیت، باید قبل او را دانست و اطلاعات بسیاری از روابط او با دیگران و الگوهای رفتاریش داشت که در آشنایی کوتاه مدت به دست نمی آید. علاوه بر همه اینها، اشخاص دارای اختلال شخصیت ویژگی هایی را از خودشان بروز می دهند که می تواند دیگران را مجذوب آنها کند؛ برای مثال آیا تا به حال کسی از اطرافیان تان شیفته فردی شده است که بسیار شیرین زبان است؟
یا با ساختن داستان دربارهٔ اینکه به چه موقعیت های بالایی رسیده و چه آدم های مهمی را می شناسد. او را به خود جذب کرده باشد؟ همین ویژگی ها که او را جذب کرده، اتفاقا مربوط به اختلال شخصیتی او بوده است. به هر حال، در این باره دوستتان را سرزنش نکنید و یادتان باشد که همه ما دارای این گرایش داخلی هستیم که به سمت اشخاص نابهنجار جذب می شویم! جواب او به این سوال ها، تا حدی سبب های شخصی او را برای جذب شدن به چنین اشخاصی روشن تر می کند:
_ آیا چنان مبهوت ویژگی های ظاهری یا رفتاری او شده است که سبب می گردد بسیاری از ویژگی ها و رفتارهای ناپسند از چشمش دور بماند؟
_ آیا فردی که به او علاقه دارد، دارای ویژگی هایی است که او به شدت فاقد آنها است؟
_ آیا او خودرا ملزم به کمک به این اشخاص و نجات آنها می داند؟
_ آیا هنگام اقدام به ترک فرد مورد علاقه اش، حتی اگر آن را ضروری هم بداند، دچار احساس گناه می گردد؟
_ آیا نیاز به کمک به نیازمندان آنقدر دراو قوی است که خودش را ناتوان از ترک چنین آدمی می بیند؟
_ آیا او در همان لحظه اول آنچنان عاشق می گرددکه دیگر معایب شخصیتی و رفتاری او را نمی بیند؟
_ آیا عزت نفس او آنقدر شکننده است که گفتن کلمه نه به فردی که فکر می کند در مقایسه با خودش موقعیت برتری دارد، برایش بسیار دشوار است؟
_ آیا فقط به این فکر است که از تنهایی فرار کند؟
_ آیا رابطه شما بسیار شورانگیز آغاز شد و بعد به دلایلی نه چندان قابل قبول، به سردی گرایید؟
_ آیا خواستگارتان از تاثیر رفتارهایش روی دیگران آگاهی ندارد؟
_ آیا خواستگارتان رفتارهایی دارد که به نظر نامناسب است اما خودش با آنها مشکلی ندارد؟
آیا وقتی برای تصحیح رفتارت او اقدامی می گردد، به آن اعتنایی نمی کند و یا واکنش منفی دارد؟
_ آیا خواستگارتان آنقدر به توجه و محبت نیاز دارد که شما را به ستوه آورده است؟
_ آیا خواستگارتان آنقدر منضبط و منظم است که هر تغییر برنامه ای او را عصبانی می کند؟
_ آیا رفتار خواستگار شما عجیب و غریب است و اصلا برای همین است که دوستش دارید؟
_ آیا بددلی ها، نگرانی ها و سوءظن های خواستگارتان امان شما را بریده است؟
اگر جواب ها به سوال های بالا مثبت است، طرف مقابل شما در جمع اشخاص مبتلا به اختلال شخصیتی قرار دارد. البته، دراین گروه اشخاصخیلی بسیاری وجود دارند و شما یکی از متعدد آدم های دارای این تجربه میباشید. یادتان باشد تنها جواب مثبت به یکی از این سوال ها، برای تشخیص اختلال شخصیت در کسی که او را دوست دارید یا قرار است زندگی تان را با او آغاز کنید کافی نیست اما بد نیست قدری شک شما را برانگیزد.
در چاله نیفتید
اختلالات شخصیت چیزی نیستند که شما بتوانید به طور قطع و یقین دربارهٔ آن نظر بدهید. تشخیص این اختلالات در حیطه کار روانشناسان و متخصصان است. شما فقط می توانید نشانه های آزاردهنده را ملاحظه کرده و با مشاور مطمئن و با تجربه ای در میان بگذارید. اختلالات شخصیت طیف دارند. یعنی ممکن است به شکل ضعیف یا قوی در فرد بروز کنند. حتی این اختلالات در بعضی اشخاص در زمان های مختلف افت و خیز دارد. به هر حال آنچه که مهم است، این که خصوصیات اخلاقی یک فرد وقتی به عنوان اختلال شخصیت شناخته می شوند که اولا مشخصه های معینی داشته باشند و ثانیا شدت آنها به گونه ای باشد که زندگی خود و اطرافیانشان را دچار مشکل کند.
این مساله آنقدر جدی است که روانشناسان می گویند بیشتر گزینه های نامناسب برای ازدواج اشخاصی می باشند که اختلال شخصیت دارند یا دارای بعضی از ویژگی های اختلال شخصیت می باشند. در واقع شما شاید بتوانید برای تفاوت طبقاتی، عدم کفویت یا رشد نیافتگی فرد مقابل کاری بکنید اما با این یکی هیچ کاری نمی توانید انجام دهید چون مبتلایان به اختلالات شخصیت آنقدر سخت درمان می باشند که تقریبا روانشناسان از درمان آنها قطع امید کرده اند. چرا؟ به سبب آنکه هیچ کسی دوست ندارد شخصیتش را تغییر دهد و مبتلایان به این اختلال ها از آنجایی که سال هاست خودشان را با این ویژگی ها شناخته اند، تمایلی به تغییر نشان نمی دهند یا اگر تغییراتی هم در آنها ایجاد شود مقطعی و موقتی خواهد بود.
بسیاری از مشاورین از اشخاصی که خواهان ازدواج با هم می باشند، تست شخصیت می گیرند .اما هر تست شخصیتی قدرت تشخیص اختلالات شخصیت را ندارد . بنابراین انجام تستی که بتواند اختلال شخصیت را قبل از ازدواج آشکار کند، یکی از وظایف اصلی مشاورین ازدواج است.
