جام جم آنلاین: به فاصله کوتاهی از درخشش بینظیر ورزشکاران ایرانی در المپیک، طی روزهای اخیر ووشوکاران کشورمان نیز اینبار در عرصه قاره آسیا (بعنوان قطب نخست این ورزش) درخشش خیرهکنندهای از خود نشان دادند و بنابر عادت خود طلاهای پرتعدادی را صید کردند.
همه میدانند اگر مدالهای رشته کشتی فرنگی را از کاروان ورزشی ایران در المپیک ۲۰۱۲ لندن کسر میکردیم رتبه نهایی ورزش ایران در المپیک، به جای رده هفدهم دنیا، حوالی رتبه چهلم المپیک میچرخید! این را از آن جهت بازگو نکردیم که موفقیت خوب ورزش ایران در المپیک اخیر را زیرسوال ببریم، برعکس برای تقویت و صحه گذاشتن بر آن میتوانیم این نکته را هم اضافه کنیم که اگر ووشو رشتهای المپیکی بود و کشورمان حتی کمتر از عادت خود، تنها دو طلا در ووشوی مردان و دو طلا در رقابتهای بانوان المپیک به دست میآورد آنگاه خود را در بین چند قدرت برتر المپیک پیدا میکردیم.
اشاره به این دو نکته یعنی قدرت بالایی که هماکنون کشتیفرنگی و ووشوی ایران در جهان پیدا کردهاند، همچنین جایگاه مشابهی که در سالهای گذشته تکواندوی ما به دست آورده است، نشان میدهد ورزش ایران با تمام نقاط قوت و ضعف موجود خود، دارای ظرفیتهای بالایی برای مدالآوری و موفقیت در عرصههای آسیایی، جهانی و المپیکهاست، به شرط آنکه سایر رشتهها از این رشتههای موفق الگوبرداری کنند و طی برنامهای چند ساله، همان مسیر را بازپیمایی کنند.
البته مسیر رشتههایی مثل وزنهبرداری و کشتیآزاد و حتی شاید کاراته و فوتسال تارسیدن به این شرایط ایدهآل، کم و بیش کوتاهتر از سایر رشتهها به نظر میرسد.
آنچه مسلم به نظر میرسد محمد بنا در کشتیفرنگی، رضا مهماندوست در تکواندو و مربیان چینی در ووشو، کارگاههای طلاسازی در ورزش ایران را تاسیس کردهاند، فقط باقی میماند حفظ و توسعه این دستاوردهای ارزشمند که در وهله نخست، وظیفه متولیان ورزش قهرمانی کشور است.
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version