جشنواره ها به معرفی استعدادها اکتفا نکنند

خبرگزای آریا- یک طنز پرداز گفت: جشنواره ها نباید صرفا به معرفی استعدادها اکتفا کنند بلکه حمایت و پرورش برگزیدگان جشنواره هم ضرورت دارد.
به گزارش خبرگزاری ممتاز، نسیم عرب امیری شاعر، نویسنده و طنز پرداز با بیان اینکه جشنواره ها نباید صرفا در حد معرفی استعدادها به جامعه بمانند، افزود: در جشنواره ها باید کارهای مفید دیگری انجام شود و چه کاری می تواند از حمایت مادی و معنوی برگزیدگان یک جشنواره و هموار کردن مسیر پیشرفت شان مفیدتر باشد.
عرب امیری درباره جشنواره سراسری طنز مکتوب گفت: جشنواره طنز مکتوب محملی برای آشنایی جوانان عرصه طنز با پیشکسوتان طنزپردازی است و در حین برگزاری آن فرصتی برای نقد و بررسی آثار طنز فراهم می شود.
وی نقش دفتر طنز حوزه هنری را در معرفی و پرورش استعدادهای طنز پردازی مهم و اساسی خواند و گفت: ما استعدادهای طنز زیاد داریم، اما یکی از مشکلات آن ها نبودن محیط آموزشی و بستری برای نقد و بررسی آثار جوان ترهاست که دفتر طنز حوزه هنری می تواند در این زمینه بسیار راهگشا باشد.
این نویسنده طنزپرداز اظهار کرد: متاسفانه مطالعات مرتبط و غیر مرتبط برخی از نویسندگان جوان کم است. همچنین در این سال ها طنزپردازان بزرگی را از دست دادیم که برای جایگزین شدن این گنجینه ها به تلاش زیادی نیاز است.
عرب امیری در خصوص مضمون آثار طنز نیز گفت: در این سال ها در فرم و محتوا به نظرمی رسد دچار عقب ماندگی شده ایم. کمتر کسی پیدا می شود که سوژه های دم دستی را رها کرده و به دنبال فرم ها و قالب های جدید باشد و به مضامین به صورتی عمیق نگاه کند.
نویسنده کتاب «داشت عباس قلی خان پسری» در خصوص ظرفیت پذیرش طنز از سوی جامعه و بویژه مسئولان گفت: از آنجا که نیت طنزپرداز اصلاح است، بنابراین نوع موضوع انتخاب شده و شخصی که موضوع طنز پردازی قرار می گیرد، مورد علاقه طنزپرداز است و اساسا طنز پرداز برای اصلاح آن ها تلاش می کند؛ پس رواست با همین نگاه دوستانه با طنزپرداز برخورد شود.
وی گفت: یکی از مشکلات بیشتر طنز پردازان این است که ذائقه مخاطب را دست کم می گیرند. تجربه نشان داده که وقتی جامعه اثر طنز با کیفیت می بینند از آن استقبال می کنند و این نشان از سطح توقع و شناخت خوب مردم نسبت به اثر با کیفیت دارد.
عرب امیری در پایان اظهار داشت: هرچه موضوعاتی که طنز پرداز انتخاب می کند ماندگارتر باشند بیشتر مورد توجه مردم قرار می گیرد؛ همانگونه که آثار سخیف به مرور زمان از بین می روند.