جام جم آنلاین: اعتیاد اینترنتی اکنون موضوع روز بسیاری رسانههاست و در طبقهبندی آن به عنوان یک ناخوشی روانی بحثهای زیادی در جریان است.
نخستینبار«ایوان گلدبرگ» در سال ۱۹۹۵ اصطلاح اعتیاد اینترنتی را به کار برد. با این حال تا امروز موافقان و مخالفان زیادی در مورد وجود این پدیده صحبت کردهاند.
فعالیتهای آنلاینی مثل قمار ، خرید، وبگردی یا بازیهای آنلاین، اگر به صورت ناخواسته و باوجود میل باطنی کاربر تکرار شوند تا جایی که فعالیتهای عادی زندگی او مختل شود، نوعی مشکل به حساب میآید.
چک کردن بیش از حد ایمیل و شبکههای اجتماعی و بازدید مرتب سایتهای هرزهنگاری نیز اغلب در شمار این فعالیتها هستند.
برخی، راهحل را قطع ارتباط با اینترنت دانستهاند. خانوادههایی در چین به سراغ کمپهای تائید نشدهای رفتند که کودکانشان را «از شیر بگیرند»؛ منظورشان نوجوانانی بود که دچار استفاده بیش از حد از اینترنت شده بودند. این کمپها را در مرگ دستکم یک جوان موثر دانستهاند.
اعتیاد ارتباطی
برخی اعتیاد اینترنتی را با نوعی اختلال تائید شده مرتبط دانستهاند که اعتیاد ارتباطی نام دارد. در این نوع از اختلال، فرد به عناصر اجتماعی و ارتباطی اینترنت مانند شبکههای اجتماعی و اشتراکگذاری معتاد میشود.
براساس تعریف، اعتیاد ارتباطی یک اختلال رفتاری است که احتیاج مبرم به روابط مدام با دیگران را به دنبال دارد، حتی وقتی که این روابط ضرورتی واقعی نداشته باشند.
کاربران در این شرایط به حمایتها، روابط و سرگرمیهای گروهی یا تک به تکی معتاد میشوند و حتی اگر این فعالیتها آنها را درگیر مخمصه و اقدامات مجرمانه کند آن را کنار نخواهند گذاشت.
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version