در این سال ها برای اعتراض به شرایط فیلم نساختم

به گزارش خبرنگارسینمایی ممتاز به نقل از هنرآنلاین، رخشان بنی اعتماد با ابراز خوشحالی از اینکه این فیلم سرانجام به نمایش درآمده است گفت: شخصیت هایی که در این فیلم می باشند همه انسان های پاکی می باشند که به خاطر شرایط جامعه وضعیتشان دچار تغییر شده و مشکلات بسیاری دارند.
او ادامه داد: من در سال پیش که این فیلم را ساختم حس بدی داشتم و انگار که به نوعی وصیت نامه خود را می نوشتم اما امروز دیگر اینگونه نیستم.
بنی اعتماد افزود: من هرگز فیلم سیاسی نساختم اما اگر بخواهم روزی فیلم سیاسی بسازم سعی می کنم فیلم خوبی بسازم.
او دربارهٔ استفاده نکردن از موسیقی گفت: من دربارهٔ موسیقی وسواس پیدا کردم زیرا معتقدم موسیقی به عنوان یک اثر جدا وخلاق است و من به عنوان فیلمساز یا باید آنرا بپذیرم یا نپذیرم.
بنی اعتماد افزود: “قصه ها” برای من یک بغض چند ساله است .زمانی که ساخت آن را آغاز کردم ایده های بسیاری داشتم اما به مرور تعداد آنها کمتر شد.سعی داشتم فیلی را بسازم که دغدغه خودم بود و معتقدم نباید فیلمساز سفارش پذیر باشد و حتی سفارش به خود نیز از سوی فیلمساز درست نیست.
بنی اعتماد ادامه داد: در فیلم به آدم هایی پرداختم که تریبونی برای بیان حرف های خود ندارند و نمی توانند حرف خود را بزنند . همچنن به دنبال گفتن واقعیت ها بودم در نتیجه پایان خوش را انتخاب نکردم .زیرا به نظرم در چنین فیلم هایی پایان خوش یک فریب است و تماشاگر را فریب می دهد.

بنی اعتماد با اشاره به شرایط جامعه امروز گفت: من با آسیب های اجتماعی از چند سال قبل بسیار آشنا هستم و به آنها نزدیکم . امروز این آسیب ها بیشتر شده و فشار وارد بر طبقه محروم نیز بیشتر شده است واقعیت جامعه ما این است.
او با انتقاد از کسانی که می گویند این فیلم بیانیه سیاسی است گفت: تصاویری که در این فیلم نشان داده شده و حرف های که زده می گردد واقعیت است اما اگر می خواهند اسم فیلم هایی که واقعیت را نشان می دهد بیانیه بگذارند اشکالی ندارد .
بنی اعتماد خطاب به روزنامه کیهان و بعضی رسانه های دیگر گفت: سئوال من این است که آیا اگر کسانی که در کیهان کار می کنند در رسانه دیگری بودند باز هم همین نظر را داشتند زیرا بارها دیدم که اشخاصی که در کیهان و یا روزنامه های دیگر کار می کنند زمانی که فیلم می بینند نظرشان متفاوت است با مطلبی که در روزنامه نوشته اند.
بنی اعتماد ادامه داد: فیلم های من تلخ نیست بلکه دربارهٔ تلخی هاست و معتقدم باید آگاهی بخشی کنم.زیرا آگاهی بخشی به مخاطب مهم تر از ارائه راه حل و به نوعی بالابردن آگاهی ومطالبه خواهی خود بخشی از راه حل است.
کارگردان فیلم “قصه ها” دربارهٔ فیلم نساختن خود در سال های قبل گفت: من در سال های قبل خودم را تحریم کرده بودم زیرا هم خوانی با مناسبات و فضاها نداشتم و نمی خواستم وارد مناسبات پروانه ساخت شوم .برخوردهای مدیریت قبل سازمان سینمایی را دیده بودم که سینما را به کدام سمت می برند.

این بانوی فیلمساز ادامه داد: من به آن شرایط اعتراض داشتم و با فیلم نساختن خود اعتراضم را بیان کردم به همین سبب این فیلم را با مجوز پروانه ساخت فیلم کوتاه ساختم .بعد این هفت قسمت را که به صورت ۷ فیلم کوتاه بود در کنار یکدیگر قرار دادم و یک فیلم بلند به وجود آمد و کاری را کردم که در هیچ جا خلاف قانون نیست.در این مدت حتی در یک جشنواره خارجی شرکت نکردم .زیرا برای من دیده شدن فیلم توسط مخاطب ایرانی مهم بود.از طرف دیگر این فیلم برای من بسیار مهم بود زیرا از سوی وزارت ارشاد بسیاری از بازیگران تهدید به ممنوعیت فعالیت شده بودند.بنی اعتماد همچنین از خواهر خود که سرمایه ساخت این فیلم را تامین کرد تشکر کرد.
مهدی هاشمی یک از بازیگران فیلم “قصه ها” نیز گفت: مردم یک کشور از سینماگران انتظار دارند که چیزی را انعکاس دهند که درد آنهاست. متاسفانه در سال های قبل محدودیت هایی ایجاد شد که کارگردان ها اجازه نداشتند فیلم خود را بسازند و فقط باید از یک زاویه کوچک و تنگ نگاه کنند.
هاشمی در ادامه افزود: سینما وظیفه دارد که مشکلات را بگوید و سینمای ما نیز باید به وظیفه خود در قبال جامعه عمل کند.
گلاب آدینه بازیگر دیگر فیلم “قصه ها” گفت: شخصیت طوبی برای من نهادینه شده است .در طول این فیلم این شخصیت آنقدر حضور دارد تا حق خود را بگیرد.
حبیب رضایی بازیگر دیگر فیلم و مشاور بنی اعتماد نیز گفت: من شخصیت مرد این فیلم را دوست دارم امروز خوشحالم که این فیلم را روی پرده می بینم زیرا در سال های قبل مانند بچه ای که فقط آن را در سونوگرافی می دیدم در جایی غیر از پرده سینما دیده بودم.
مهراوه شریفی نیا بازیگر دیگر فیلم نیز گفت: این فیلم نشان می دهد که همه ما باید روزی تاوان تصمیمات و رفتارهایی را که انجام می دهیم را بدهیم.
امیر اثباتی نمایش فیلم “قصه ها” را یک ضرورت دانست و گفت: مدیران بسیاری در هنگام دیدن این فیلم ها بر ساخت آنها تاکید می کنند اما در هنگام عمل گونه دیگری رفتار می کنند.