تحقیقات صورت گرفته نشان می‌دهد، رؤیای بازگرداندن حیوانات ماقبل تاریخ به حیات با استفاده از دی‌ان‌ای آنها غیر ممکن است.
قدیمی ترین نمونه‌های DNA متعلق به حشرات و گیاهان که در هسته یخ‌های گرینلند کشف شده‌اند، قدمتی ۸۰۰ هزار ساله داشته‌اند، اما محققان تا کنون موفق به تعیین قدیمی‌ترین DNA جهان نشده‌اند، چراکه زمان فروپاشی دقیق آنها همچنان یک راز باقی مانده است.
محققان استرالیایی به تازگی اعلام کرده‌اند که قادر به تخمین میزان فروپاشی زنجیره‌های DNA بر اساس مقایسه DNA بدست آمده از ۱۵۸ فسیل استخوان پای سه گونه پرنده منقرض شده «موآ» (moa) هستند.
قدمت این فسیل‌ها که در نیوزیلند کشف شده‌اند، بین ۶۰۰ تا هشت هزار سال قبل بوده و همه متعلق به یک منطقه هستند.
«مایک بونس» از لابراتوار DNA باستانی در دانشگاه مرداک استرالیا تأکید می‌کند: درجه حرارت، میزان اکسیژن و سایر فاکتورهای محیطی امکان تعیین فروپاشی و تخریب DNA را دشوار می‌کنند.
«بونس» خاطرنشان می‌کند: با این حال استخوان‌های پرنده ماقبل تاریخ «موآ» اجازه مطالعه تطبیقی تخریب DNA را برای ما فراهم کرد، چراکه آنها متعلق به دوره‌های مختلف با شرایط یکسان منطقه‌ای بوده‌اند.
مطالعات جدید نشان می‌دهد که DNA موجود در فسیل حیوانات ماقبل تاریخ بر خلاف تصورات قبلی، قادرند مدت زمان طولانی تری به حیات خود ادامه دهند.
بر اساس این مطالعه، نیمه عمر DNA در ۵۲۱ سال قرار داده شد که به معنای شکسته شدن نیمی از زنجیره‌های DNA در ۵۲۱ سال پس از مرگ است و نیم دیگر نیز در طول ۵۲۱ سال بعد تخریب می‌شود و این فرایند همین طور ادامه پیدا می‌کند.
به گفته محققان، این نرخ ۴۰۰ برابر آهسته‌تر از میزانی است که آزمایش های شبیه‌سازی پیش‌بینی کرده بودند. در این صورت در بهترین شرایط، تمامی زنجیره‌های DNA در استخوان حیوانات ماقبل تاریخ پس از گذشت ۶٫۸ میلیون سال بطور کامل از بین می‌روند.
نتایج این مطالعه در مجله Proceedings of the Royal Society B منتشر شده است.
منبع:ایسنا
جالب