زمین می‌خورم اما بلند می‌شوم

هر اتفاقی که در زندگیمان می‌افتد، نتیجه مجموعه فعالیت‌هاست که می‌تواند آشکار یا پنهان و شاید هم زنجیره‌ای باشد، ولی به هر حال اگر حاصل آن حالمان را خوب کند «موفقیت» و اگر احساسی ناخوشایند داشته باشیم به آن «شکست» می‌گوییم.

قانون طبیعت است که اوضاع گاهی اوقات بر وفق مراد نیست و حتی لایق‌ترین و تواناترین انسان‌ها چه از نظر شخصی و اجتماعی و چه از نظر مالی و کاری با مشکلات و ناکامی‌های زیادی روبه‌رو می‌شوند؛ اما نوع رفتار آنها در برابر شکست‌ها با دیگران تفاوت دارد.

انسان‌هایی که بعد از هرشکست موفقیت‌های بزرگ‌تری منتظرشان است، کسانی هستند که شکست‌هایشان را محصول اشتباهات خودشان می‌دانند؛ وقتی زمین می‌خورند بلند می‌شوند با افتخار خود را می‌تکانند.

با لبخند، ضربه را به عنوان تجربه‌ به خاطر می‌سپارند و سپس با همان نیروی اولیه از اول شروع می‌کنند.

در مقابل کسانی هم هستند که با نا کامی دنیا برایشان تمام می‌شود؛ آدم‌های ضعیفی که با یک زمین خوردن همان‌جا می‌مانند و از بین می‌روند.

دسته‌ای از انسان‌ها هم هستند که حد میانه‌اند، آنها بعد از زمین‌خوردن بلند می‌شوند و راهی غیر از مسیر اصلی را دنبال می‌کنند تا از نظرها پنهان شوند و کسی نتواند آنها را سرزنش کند.

کاش جمله «حتما راهی هست» تکیه‌کلام همه انسان‌های روی زمین بود نه جمله «کار تمام است!» گاهی اوقات با گفتن این کلمات، حتی اگر در مرحله‌ای نه‌چندان ناامیدکننده باشیم ممکن است بسختی شکست بخوریم.

می‌دانیم هر شکست شاید برایمان بسیار غم‌انگیز و تلخ باشد و غیرقابل تحمل، اما با گذشت زمان تاثیر آن کم می‌شود و با آن کنار می‌آییم، اما چه کنیم که جای شکست و پیروزی عوض شود؟ برای تبدیل‌شدن یک شکست به پیروزی می‌توانیم آن احساس ناخوشایند را با احساس شیرین‌تری مثل علاقه و دوستی ترکیب کنیم.

اگر این کار را از ته‌دل انجام دهیم و هدف را عاشقانه دوست داشته باشیم ، بسیاری از شکست‌های حتمی را یک قدم به سوی پیروزی خواهیم دید. نمونه‌های این نوع رفتارها زیاد هم ناآشنا نیست و شاید در نظر بعضی‌ها بسیارهم ساده و خنده‌دار باشد؛ مثل کارها و رفتارهایی که مجنون در برابر لیلی از خودش نشان ‌داد و هر جوابی که شنید چه منفی و چه مثبت، نشانه‌ای می‌دید برای نزدیک‌شدن به هدف.

سعی کنیم با نگاه یک فرد بی‌طرف به کارهای خود نگاه کنیم و ایرادهای خود را پیدا کنیم بعد برای حل آنها دست به کار شویم. بسیاری از ما آن‌قدر به خودمان عادت می‌کنیم که دیگر عیب هایمان را نمی‌بینیم.

گاهی هم آن‌قدر در جزئیات مشکلات غرق می‌شویم که دیگر مسائل اصلی را از یاد می‌بریم. فراموش نکنیم که گاهی ممکن است خرابی یک رایانه به علت خرابی یک قطعه باشد و نه تمام رایانه، پس هرگز با یک شکست کل مساله را زیر سوال نبریم.

صبر کنیم تا عصبانیت‌ها فروکش کند و بعد با آرامش کامل، دوباره شروع کنیم.

فراموش نکنیم اگر شکست‌ها نباشند، پیروزی دیگر طعمی ندارد.

لیلا عابد – جام​جم