پس از ازدواج زن و شوهر نزدیک‌ترین افراد به هم محسوب می‌شوند و باید ارتباط مناسبی با هم داشته باشند. زن و شوهری که صرفاً زیر یک سقف زندگی می‌کنند و ارتباط موثری با هم ندارند، نمایی پوشالی از یک خانواده هستند و نباید انتظار داشته باشند که در این فضا فرزندانی آرام و با سلامت جسمی و روحی رشد پیدا کنند.
همچنین در این خانواده آرامشی که باید بین زن و شوهر به وجود آید، هرگز شکل نمی‌گیرد. آنچه مسلم است ضرورت یک ارتباط موثر بین زن و شوهر است.
برای برقراری یک ارتباط موثر قبل از هر چیز زوجین باید هنر گفت‌وگو با یکدیگر را بیاموزند. برای این کار نه تنها باید درست سخن گفتن را بیاموزند، بلکه باید خوب گوش کردن را هم یاد بگیرند. زوجین در حین گفت وگو باید جداً از قضاوت‌های زودهنگام پرهیز کنند و موقع گوش کردن ذهنیات خود را فراموش کرده و واقعاً گوش کنند. نه این که صدای ذهنیات خود را مافوق صدای همسر خود شنیده و قبل از اتمام سخنان همسر قضاوت را هم به پایان رسانیده باشند. کسی هم که سخن می‌گوید باید به شنونده در درک مفاهیم کمک کند. باید حرف‌هایش را با صراحت بیان کند و از هر گونه سخن‌های معما گونه جداً پرهیز کند. باید با صراحت و دقت به مطلب مورد نظر پرداخته و ذهن مخاطب خود را با حاشیه‌های نامربوط خسته و منحرف نکند. همچنین صدق گفتار را جداً رعایت کند. باید زوجین بدانند در صورتی که در موردی یکی از طرفین با صداقت صحبت نکند، نه تنها همان بار بلکه در دفعات آتی نیز تاثیر گذاری سخنان خود را کم کرده است.
تاثیرگذاری بیشتر وقتی اتفاق می‌افتد که در طرف مقابل نوعی همدلی و همدردی القا شود. در صورتی که هنگام گفت‌وگو حالت تقابل وجود داشته باشد، تاثیر پذیری بسیار کم خواهد شد، برعکس همدلی ایجاد نزدیکی می‌کند و اثرگذاری را بیشتر می‌کند. کلماتی که انتخاب می‌شود باید محترمانه باشد و در آرامش ادا شود. در صورتی که فرد مخاطب احساس کند احترامش خدشه دار شده است، نمی‌تواند شنونده و اثرپذیر مناسبی باشد. در صورتی که مسیر گفت و گو به تقابل کشید مخالفت‌ها باید به شیوه مناسب و با حفظ حریم و حرمت طرف مقابل انجام شود. در ابراز مخالفت هرگز نباید از خشونت و فریاد و حرف‌های نامناسب استفاده کرد. اغلب اوقات با افزایش آگاهی و صراحت در تعریف مساله و جلب اعتماد می‌توان کاری کرد که همسر قانع شود و دلایل را بپذیرد. همچنین با ایجاد همدلی و صداقت می‌توان او را ترغیب کرد که به دلایل با دقت بیشتری گوش فرا دهد. در حین ارتباط باید از قضاوت‌های نابجا و داوری‌های زود هنگام جدا پرهیز کرد زیرا در یک لحظه همدلی را از بین برده و تقابل ایجاد می‌کند. پس از ارائه دلایل فراوان درست در لحظه‌ای که ذهن مخاطب آماده شده است، گاهی با یک نسبت ناروا یا یک قضاوت نادرست تمام زحمات بر باد می‌رود و رشته ارتباط گسسته می‌شود. علاوه بر گفت و شنود موثر، می‌توان به اعتماد متقابل به عنوان یک عامل اساسی در ارتباط موثر اشاره کرد.
در صورتی که اعتماد وجود داشته باشد، همیشه نیازی به توضیح بسیاری مطالب وجود ندارد و سوءتفاهمی نیز به وجود نمی‌آید. در صورت اعتماد سازی، رفتارها کمتر درگیر تعابیر مختلف و تفاسیر مخرب قرار می‌گیرد. اعتمادسازی دشوار و حفظ آن دشوارتر است. مهرورزی نیز در همسران سعه‌ی صدر به وجود می آورد و این سعه صدر تحمل خطا را افزایش و گذشت را بیشتر و کدورت‌ها را کمتر می‌کند. مهرورزی و اعتماد متقابل می‌تواند به عنوان اطمینانی در ناهنجاری‌های سهوی ارتباطی وارد شود و از اثرات خطاهای رفتاری زوجین بکاهد. بهتر است زوجین علاوه بر گفت و گوی موثر، بیان مهر و محبت و چگونگی جلب اعتماد واقعی را فرا گرفته به اهمیت این سه مقوله در ارتباطات موثر واقف باشند.