عاقبت سازمان فرهنگ و ارتباطات
محمد حسین جعفریان
شنبه ۹ اردیبهشت ساعت ۰۸:۱۸
یکی از این فعالیتها از طریق رسانه است. بدین معنا که در هیاهوی امپراتوری رسانههای همسو در جهان امروز، ما بتوانیم از طریق رسانههای خود صدای متفاوتمان را به گوش جهانیان برسانیم. البته در این مسیر باید شیوه حرفهای و استاندارد این کارها در کنار پویایی آنها لحاظ شود تا مخاطب در انتخاب رسانهها رغبت کند. داشتن چنین جایگاهی سبب میشود افکار عمومی جهان نه از کانال دشمنان که از پنجرهای حقیقی به ما و آرمانها و باورهایمان بنگرد و قضاوتی آگاهانه داشته باشد. در این خصوص هر چند دیر اما در یک دهه اخیر به ویژه کارهایی شده که شایسته تقدیر است.
راه اصولی و مؤثرتر اما وابسته و رایزنیهای فرهنگی ما در خارج کشورند. آنها در هر سرزمینی که هستند میتوانند به نماد فرهنگی کوچکی از ایران بزرگ بدل شده و زمینه انتقال این فرهنگ باستانی و غنی را همراه با ارزشهای اسلامی و انقلابی جامعه هدف منتقل کنند. سالها پیش و پس از جدایی بخش بینالملل وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نیز ادغام چند مرکز دیگر، سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به وجود آمد. این سازمان در آغاز به سبب عدم تعریف دقیق وظایف از یک سو و سردرگمیهای ناشی از جدایی و ادغام از سوی دیگر، نتوانست آنگونه که باید و شاید به وظایف خود عمل کند. در ادامه اما باز هم سازمان فرهنگ و ارتباطات ندرخشید و به عنوان یکی از فشلترین و آشفتهترین مراکز کشور باقی ماند. باری چندین مدیر و رئیس عوض شد و هر بار امید بود که با آمدن چهره جدید، اتفاقات تازهای بیفتد، ولی نیفتاد. این تداوم در سردرگمی از این نهاد حساس و عظیم باتلاقی ساخت که کمتر مدیری حاضر به ورود به آن و گرفتن سکان هدایتش بود چرا که هر مدیری که میرفت در سیستم معیوب آن حل میشد و کمی بعد باز همان آش بود و همان کاسه.
باری در یکی دو سال اخیر و با آمدن یک رئیس دیگر در اتاق ریاست این سازمان باز هم پیشبینی میشد چرخ به رویه سابق بچرخد زیرا اصلاح ساختاری که قریب به دو دهه بر یک منوال چرخیده کار آسانی نبود.
اما پس از یک سال و اندی به نظر میرسد اتفاقاتی در حال رخ دادن است. نگارنده که خود روزگاری در این مرکز مشغول کار بوده و از چگونگی کارکرد بدنه اصلی آن آگاهی و همواره به کیفیت کاری آن انتقادات اساسی داشته،حیفش آمد پس از آن همه انتقادات گزنده اینک که کاملاً آشکار است کاری و تحولی در حال انجام است از ذکر و تحسین آن خودداری ورزد. باشد که نگویند روزنامهنگاران تنها کژیها را میبینند و امید آنکه تحول مقطعی و گذرا نباشد چرا که حساسیت این سازمان بسیار بیشتر از آن است که در مقالهای چنین کوتاه بگنجد.
جوان آنلاین – آخرین عناوین فرهنگی