فوتبال به سبک گابریل گارسیا

 این سوال همواره یکی از اساسی ترین سوال های دنیای فوتبال بوده است که داشتن یک مهره خوب به اضافه ی مهره های ضعیف بهتر است یا داشتن چندین مهره ی متوسط…

پاسخ بسیاری از سرمربیان گزینه دوم است چرا که تیمی که بازیکنان هماهنگ و همسویی داشته باشد به مراتب بهتر از تیمی عمل می کند که هماهنگی خوبی میان مهره هایش وجود ندارد.

 مربیان بزرگ آن هایی می باشند که بتوانند از مهره های متوسط تیمی قدرتمند بسازند تیمی که بتواند هم چون بازی شطرنج مهره هایش را با تکیه پیش براند.

 اگر چه شاید در ظاهر حضور ستاره در یک تیم امتیاز مثبت تلقی شود ولی آمار و تجربه نشان داده است که اگر این ستاره ها به خوبی مدیریت نشوند و نه تنها به تیم کمک نمی کنند بلکه ضربه های بزرگی نیز به بدنه تیم و کسب نتیجه می زنند.

 همین ستاره هایی که در باشگاه ها از آنها به عنوان بمب تلقی می گردد ممکن است بمب های ساعتی باشند وباعث انفجار و برهم خوردن آرامش تیم شود .

فوتبال امروز به فاکتوری به اسم” هوش”  نیاز اساسی دارد نیازی که در بسیاری از تیم ها پاسخ داده نمی شود.

 به طور مثال در تیم های کهکشانی فعلی لیگ برتر شاید این سرمربیان باشند که  اشکال اساسی در تیم باشند آن ها نمی توانند ستاره هایشان را در تیم مدیریت کنند.

 مدیریتی که به دانش بسیاری نیاز دارد امروز شاید در فوتبال کشورمان فوتبال به سبک گابریل گارسیا نیاز باشد.
 توجه به ارکانی که فراموش شده اند ارکانی که به یک تیم امید و انگیزه می دهد امروز فوتبال کشورمان تنها چشم به ستاره ها دوخته است و درحالی که تیم ها می توانند از اندک داشته های خود نهایت استفاده را ببرند.

 این همان فوتبال  به سبک گابریل گارسیاست./آق