کنسرت گروه شهنازی در تالار وحدت اجرا شد

به گزارش روز جمعه خبرنگار فرهنگی ایرنا، در این کنسرت که شب گذشته(پنجشنبه) اجرا شد، نوازندگانی همچون بهداد بابایی(سه تار و عود)، سیامک جهانگیری(نی)، روزبه رحیمی(سنتور)، آرش کامور(کمانچه)، آرش فرهنگفر(تنبک)، ذکریا یوسفی(دف و بندیر)، یاسر بیات(کمانچه )، حامد جوکار، قاسم رحیم زاده و کامیار نعمت الهی(تار) و حمیدرضا نوربخش به عنوان خواننده ایفای نقش می کردند.

با اجرای قطعه پیش درآمد اصفهان ساخته استاد علی اکبر شهنازی، این گروه اجرای خود را در بخش نخست کنسرت آغاز کرد؛ این اثر با همان فرم معمول موسیقی ردیف دستگاهی با کمی رنگ آمیزی تازه صوتی از سوی سازهای کوبه ای اجرا شد؛ ناهماهنگی سازهای کوبه ای در اجرای بخشی از این قطعه حس می شد.

در بخش دیگر کنسرت، تکنوازی استاد داریوش پیرنیاکان از نوازندگان به نام مکتب شهنازی در آواز بیات اصفهان اجرا شد؛ تکنیک اجرایی پیرنیاکان از سطح بالایی برخوردار بود که نشان می داد این نوازنده همچنان از قدرت اجرایی بالایی برخوردار است؛ حمیدرضا نوربخش پس از مدتی نیز شروع به خواندن کرد که نامطلوب بدون فواصل اجرایی از همان آغاز اجرای وی مشهود بود.

چهار مضراب ‘بیات راجه’ در بخش دیگر کنسرت اجرا شد؛ در این قطعه گروه در اجرای نوآنس و دینامیک هماهنگ تر عمل کرد که رنگ آمیزی سازهای کوبه ای در اجرای موفق این قطعه قابل توجه بود؛ از حضور سه تار در این قطعه که از حجم بالای اجرایی بهره می برد می توان به عنوان نکته قابل توجه این اثر کرد که سبب شد آنطور که باید صدایی از این ساز به گوش نرسد.

اجرای ساز و آواز بهداد بابایی نوازنده سه تار به همراه حمیدرضا نوربخش در ادامه اجرا شد؛ نوازنده از تکنیک بالای اجرایی برخوردار بود و اجرای جمله های عجولانه توجه به سونوریته که در سازهای موسیقی شرق بخشی از زیباشناسی موسیقایی به شمار می رود را کمرنگ کرده بود؛ خواننده در این بخش نتوانست آنطور که باید از پس اجرای نت های بم برآید.

این گروه در ادامه کنسرت، تصنیف به یادمادنی به ‘اصفهان رو’ ساخته استاد شهنازی را اجرا کرد؛ این قطعه، ریتمی دو ضربی داشت که تمام اعضای گروه در آن ایفای نقش می کردند، اجرای نامطلوب دسته کمانچه در پوزسیون های بالا و سالم نبودن تحریرهای آوازی خواننده را می توان از نکات قابل ملاحظه این اثر برشمرد.

ساز و آواز نی با نگاهی متفاوت به جمله بندی های موسیقی دستگاهی از سوی نوازنده نی اجرا شد؛ توجه به سونوریته و دینامیک در اجرای سیامک جهانگیری بوضوح شنیده می شد؛ در ادامه آرش کامور به عنوان نوازنده کمانچه نیز جهانگیری را همراهی کرد که درک مناسب نوازنده نی از فرم دونوازی سبب شد در این بخش اجرای مطلوبی عرضه شود.

تصنیف ‘مرغ سحر’ نوع دوم قطعه دیگر اجرایی دیگر گروه شهنازی در بخش نخست بود؛ رعایت نوآنس از سوی نوازندگان این گروه به خوبی انجام شد؛ خواننده باز هم نتوانست آنطور که باید نتهای بم را به خوبی اجرا کند؛ وجود ساز دف نیز در این قطعه، تنها زبیای های اثر را کمرنگ تر کرد زیرا صدای بلند این ساز سبب شد دیگر اصوات آنطور که باید شنیده نشوند.

با اجرای مطلوب ‘رنگ اصفهان’ ساخته استاد علی اکبر خان شهنازی از سوی اعضای ارکستر، این گروه به کار خود در بخش نخست پایان داد.

در بخش دوم این کنسرت، اورتور دشتی و پس از تصنیف ‘مپرس’ ساخته داریوش پیرنیاکان اجرا شد؛ اورتور این اثر با آنکه بیشتر اونیسون(تکصدایی) بود در عین سادگی از تنظیم و آهنگسازی مطلوبی بهره می برد.

این گروه در اجرای تصنیف از هماهنگی بالایی نسبت به قطعات گذشته برخوردار بود؛ صدای بالای عود که ارکستر را تحت تاثیر قرار می داد را می توان به عنوان نکته قابل توجه این اثر برشمرد.

داریوش پیرنیاکان همچون بخش نخست و این بار در آواز دشتی تکنوازی کرد؛

این ساز و آواز در فرم مرسوم دنبال شد با این تفاوت که خواننده بار دیگر در اجرای فواصل بالا ناموفق بود.

چهار مضراب ‘بازگشت’ در ادامه توسط گروه شهنازی اجرا شد؛ آهنگسازی این اثر رنگ و بوی محلی داشت.

اجرای قابل توجه ارکستر نشان داد در هر قطعه ای که خواننده حضور ندارد، اجرای قطعات از کیفیت مطلوب تری برخوردار است.

ساز آواز سه تار، بخش دیگر این اجرا را تشکیل می داد که همان فرم مرسوم را دنبال می کرد؛ فواصل اجرایی توسط خواننده باز هم مطلوب نبود.

نکته قابل توجه، وجود این همه ساز و آواز در کنسرت بود که شنونده را خسته می کرد البته با توجه به مرسومیت این فرم در موسیقی ردیف دستگاهی، نوازندگان می توانستند با برداشتی تازه از این موسیقی ارزشمند، اجرای مناسب تری را ارائه دهند.

تصنیف ‘دلربا’ ساخته داریوش پیرنیاکان توسط گروه شهنازی اجرا شد؛ در آهنگسازی این اثر سعی شده بود از دور ریتمیک تازه تری بهره برده شود که صرف نظر از اجرای خواننده به خوبی اجرا شد.

ساز و آواز نی و سنتور بخش دیگر این اجرا بود؛ هماهنگی بین نوازندگان این دو ساز در اجرای فواصل و جمله بندی ها بوضوح حس می شد که در آخر سبب اجرای مطلوب این بخش از سوی نوازندگان شد.

تصنیف ‘وفا’ ساخته داریوش پیرنیاکان به عنوان قطعه پایانی این گروه اجرا شد؛ اجرای این اثر از کیفیت مطلوبی برخوردار بود و هماهنگی اعضای ارکستر به همراه سازهای کوبه ای رنگ تازه تری را به مخاطبان معرفی کرد.

گروه شهنازی به سرپرستی داریوش پیرنیاکان و خوانندگی حمیدرضا نوربخش فردا(شنبه) و در دومین شب اجرای خود ساعت ۲۱ در تالار وحدت به صحنه می رود.

فراهنگ ** ۹۲۵۲ ** ۱۰۷۱

انتهای خبر / خبرگزاری جمهوری اسلامی (ایرنا) / کد خبر ۸۰۱۲۵۷۶۸


ایرنا: خبرگزاری جمهوری اسلامی

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.