مداحان با چه کسی عکس می‌گیرند؟

عطاالله اسماعیلی-  اول: بی گمان در نیم قرن اخیر، مداحان نقش مهم و اثرگذاری در تاریخ این مملکت داشته‌اند. چه آن زمان که در کنج خانه‌ها و پشت پستو‌ها برای اهل‌بیت(ع) روضه‌ می‌خواندند و سینه می‌زدند، چه آن روزهایی که شعرها و نوحه‌هایشان رنگ و بوی سیاسی و ظلم ستیزی به خود گرفته بود، چه در دوران دفاع مقدس که مداح پای ثابت هر گردان و گروهان بود و چه بعد از آن و در دوران مقابله با فرهنگ‌های بیگانه. در همه این سال‌ها نوحه و مرثیه و مصیبت خواندن پایه اصلی مجلس بود و در کنار آن توجه به اتفاقات روز از قلم نمی‌افتاد.
نقش مهم هیاتی‌ها در زمان شاه و حمایت اکثریت آن‌ها از حرکت بر علیه طاغوت حالا و پس از گذشت ۳۰ سال در اسناد انتشار یافته ساواک قابل ملاحظه است. در سال‌های جنگ نیز مداحان کار مهمی برعهده داشتند که همان ارتقاء روحیه شهادت طلبی و جهاد بود. البته این نکته واضح است که همه این تاثیرها نه فقط از شعر و سبک بود، بلکه همه و همه الهام گرفته از حرکت سیدالشهدا علیه السلام و با نظر لطف خودشان بوده است، چرا که در این وادی هر کس که برای غیر این خانواده نفسی زد، زود از نفس افتاد.
دوم: حال سوال اینجاست که اکنون و در دهه چهارم انقلاب وظیفه یک مداح چیست؟ شاید بهتر باشد صریح‌تر پرسید که اکنون که به انتخابات نزدیک می‌شویم مداحان چه وظیفه‌ای دارند؟ و مردم از مداحان چه توقعی دارند؟ حاشیه‌های دو دوره انتخابات ریاست جمهوری قبلی ثابت کرد که مداحان و ذاکرین باید با دقت بیشتری عمل کنند، که پشیمانی سودی نخواهد داشت.
معمولا در عرصه‌های سیاسی مداحان به سه دسته تقسیم می‌شوند:
دسته اول آن‌هایی که تمایلی به اظهار نظر سیاسی ندارند و نسبت به اتفاقات بی تفاوتند و یا حداقل سکوت پیشه می‌کنند و فرقی نمی‌کند در سال ۱۳۵۷ است که مداحی می‌کنند یا ٫ این دسته یا تحت تاثیر نگاه‌ها و تحلیل‌های خاص‌اند و لزومی نمی‌بینند دخالت کنند و یا مخالف سرسخت نظام‌اند و ترجیح می‌دهند سکوت کنند.
دسته دوم که در این سال‌ها بیشتر به چشم می‌آیند و عموما از یک طیف خاص برمی‌خیزند، با شدت موضع‌گیری می‌کنند و مستقیم و علنی به نفع یک جریان سیاسی و یا یک شخص خاص وارد صحنه می‌شوند. این‌ها حتی ابایی ندارند که در میتینگ‌ها و همایش‌های انتخاباتی حاضر شوند و چهره و نام‌شان را خرج یک کاندیدا کنند. تقریبا در کنار همه جریان‌های سیاسی این‌گونه مداحان پیدا می‌شود و البته در برخی جناح‌ها این حضور پررنگ‌ است. این‌گروه در دو انتخابات قبل هم به همین نحو ورود پیدا کردند. گرچه بعدها به شدت با کاندیدای مورد نظرشان به اختلاف خوردند و حتی کار بعه شکایت و دادگاه هم کشیده‌ شد و هنوز حاشیه‌هایش ادامه دارد.
اما در این بین دسته سومی هم می باشند که راه میانه را انتخاب می‌کنند. این‌ها به نظام و انقلاب دلبسته‌اند و پای آن ایستاده‌اند اما نََفَس خود را فقط خرج اهل‌بیت می‌کنند و هیچ وقت به طور علنی از کاندیدای خاصی حمایت نمی‌کنند و در خط و حزب خاصی قرار نمی‌گیرند و با سیاست مداران در یک کادر نمی‌گنجند. این دسته معتقدند که باید محکم از نظام و رهبری حمایت کرد و در ایام انتخابات مردم را به شرکت در آن ترغیب کرد. اما نباید به ورطه حزب و جناح غلطید که این شیوه، روش بزرگان عرفان و اخلاق نیز هست و از قضا این دسته از مداحان اکثریت را هم تشکیل می‌دهند.
سوم: حال شاید بهتر بتوان به پاسخ این سوال رسید که یک مداح، یک ذاکر اباعبدالله، در زمان رویدادهای سیاسی چه‌گونه باید بیندیشد و عمل کند تا مهمتر از هر چیز شأن یک نوکر امام حسین را زیر سوال نبرد؟

  دانلود