نقاشی، زبان کودک

به گزارش تفسیری خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران؛ نقاشی زبان کودک است، ابزاری است که بوسیله آن کودک خود را از تنش ها، ترس ها و اضطراب ها رها ساخته و هر آنچه که او نمی تواند در قالب کلمات بیان کند، از راه نقاشی به ما انتقال می دهد.
یک روانشناس عمومی در این رابطه، گفت: نقاشی برای کودک وسیله اصلی سیاحت، خودآگاهی و به قبل نگریستن است. نقاشی کودکان از ۳، ۴ سالگی معنا پیدا می کند و می تواند هوش، عواطف و موقعیت او را در زندگی نشان دهد. او در سنین ۳ تا ۶ سالگی تحت تاثیر فشارهای روانی است، بنابراین علاقه زیادی به استفاده از رنگ دارد.
وی افزود: کودک نیازمند گفتگو است، اما چون تسلط کافی گفتاری و الفبایی ندارد، آگاهانه و به طور غیر مستقیم از طریق نقاشی ویژگی های شخصیتی، ناکامی ها، فشارها و تمایلات داخلی خود را آشکار می کند.
وی تصریح کرد: اشکال، رنگ ها و ترکیب خطوط در این نقاشی به ظاهر ساده، نشانگان پیچیده ای می باشند که می تواند میزان و منشاء آسیب های روانی اطفال را هم آشکار کند، به طور مثال کودکان بیشتر قرمز، نارنجی را می پسندند و در کل به رنگ های زنده گرایش بیشتری دارند، اما بزرگتر که می شوند، از رنگ های گرم و تند استفاده می کنند.
وی خاطرنشان کرد: کودکانی که در خانه تحت نظارت شدید می باشند، رنگ های سرد را انتخاب می کنند که سبب اصلی آن به مشکلات روانی و عاطفی باز می گردد.
گفتنی است؛ کودک بهتر از هر کس می داند که در نقاشی خود قصد بیان چه چیزی را داشته. یادتان باشد که همواره پس از تمجید نقاشی اش از او بخواهید که نقاشی اش را برایتان تعریف کند و البته فراموش نکنید که کودکتان در سیاره خودش نشسته، روی نوک بالاترین درخت و بی اعتنا به همه کسانی که دور و برش می باشند، پس والدین و مربیان نباید اصرار داشته باشند تا نگرش کودک را در برابر رنگها تغییر دهند./ز