نقبی بر دلایل مخاطب گریزی سینما

این روزها مخاطب های سینما کم شده اند. اگر این سوال را از ما بپرسند که چرا مخاطبان سینما بسیار کم شده اند و مخصوصا در سال نود و یک با افت مخاطب رو به رو هستیم باید گفت که فیلم ها در زمان مناسبی اکران نمی شوند و این امر در سال نود و یک شدیدتر شده است.اگر به روزهای آغازین سال و نود یک برگردیم و به فیلم های اکران شده در آن زمان نگاهی بیندازیم متوجه خواهیم شد که فیلم ها مناسب زمانی نیستند که اکران می شوند و در روزهای آغازین سال نود و یک با فیلم های تلخی مواجه شدیم. دلیل دیگر مخاطب گریزی در سینما این است که اغلب فیلم هایی که اکران می شوند فاقد یک فیلم نامه واحد و منسجم هستند و فیلم هایی که با حمایت های دولتی ساخته می شوند فاقد هرگونه فیلم نامه ساختارمندی می باشندو این فیلم ها که با بودجه های دولتی ساخته می شوند با بازگشت سرمایه مواجه نمی شوند. هنگامی هم که فیلم نامه واحدی در فیلم موجود نباشد و پر از حفره باشد ، شخصیت پردازی ها شکل نمی گیرد وهنگامی هم که شخصیت پردازی ها شکل نگیرد کنش و واکنش شخصیت ها هم در نمی آید و در آخر مخاطب نمی تواند با شخصیت همزاد پنداری کند پس باید یک تیم قوی از فیلم نامه نویسان را پرورش دهیم.

ما فیلم نامه نویسان خوبی در کشورمان داریم اما باید به آن ها بها دهیم و حمایتشان کنیم. گاهی اوقات هم فیلم نامه نویسان ما قصه های خوبی می نویسند اما وقتی پروانه ساخت به آن ها تعلق نمی گیرد فیلم نامه نویسان خوب به سمت قصه های ضعیفی می روند تا بتوانند پروانه ساخت بگیرند و درآمدشان در بیاید. یکی دیگراز دلایل مخاطب گریزی درسینما این است که دراغلب شهرستان ها سالن سینمای خوبی موجود نیست و هنگامی هم که سالن مناسب و با کیفیت خوب موجود نباشد مخاطب هم رغبت نمی کند به سینما برود و فیلم ببیند یا دلیل دیگراینکه به دلیل کمبود سینما در شهرستان ها ، بعضی از فیلم ها در آنجا اکران نمی شوند و باعث ریزش مخاطب در آنجا می شود.

کار دیگری که باید انجام دهیم سالن سازی است و سالن های فرسوده را باید باسازی کنیم. فیلم نامه امر حیاتی یک فیلم است. پول بیت المال را باید برای بعضی از فیلم هایی خرج کرد که فیلم نامه خوبی دارند. مهم ترین و اساسی ترین نکته در مورد مخاطب گریزی سینما این است که قیمت بلیط سینماها در کشور مخصوصا در پایتخت افزایش چشم گیری داشته است و مردمانی که برای سرگرمی به سینما می رفتند به علت افزایش قیمت بلیط ها دیگر به سینما نمی روند و مخاطبان اصلی سینما که آن ها هم تعدادشان کم است باقی می مانند. این نکته هم باید اضافه کنیم که وقتی سالن مناسبی نداریم لزوما نباید قیمت بلیط ها را بالا ببریم چون بالا بردن قیمت بلیط ها همراه با امکانات مناسب تراست و امکانات بالقوه بهتری را می طلبد. به نظر من اگر سالن ها هم همراه با افزایش قیمت بلیط ها بهینه شوند نه با افت بلکه با افزایش مخاطب رو به رو می شویم و هنگامی که مخاطبان عام سینما که برای سرگرمی به سینما می روند متوجه می شوند که برای دیدن فیلم باید پول زیادی پرداخت کننداز رفتن به سینما صرفه نظر می کنند و به برنامه ها ، فیلم ها و سریال های شبکه نمایش خانگی روی می آورند و این روند ادامه پیدا می کند و باعث می شود تولید بخش خصوصی در شبکه نمایش خانگی افزایش پیدا کند ولی خروجی هایی که بیرون می آید خروجی های مناسبی نیستند.

این خروجی های نامناسب از افزایش قیمت بلیط های سینما نشات می گیرند. مخاطب امروزی ما فیلم های سفارشی نمی خواهد، فیلم هایی که بوی شعار می دهند را نمی خواهد؛ سطح توقع را باید بالا ببریم؛ پس باید آثارمان هم با کیفیت مناسب باشند. درتمام فیلم های سفارشی چیزی به عنوان فیلم نامه دیده نمی شود. بیشتر شبیه یک مستند هستند تا فیلم سینمایی با ابعاد حرفه ای! فیلم سفارشی دغدغه مند نیست چون قصه شان دغدغه کارگردان نیست و از افکار کارگردن دور است. کارگردان هم فقط به دنبال منفعت است و گرنه هیچ کارگردانی دوست ندارد کارسفارشی انجام دهد. پس بیاییم کارهای سفارشی را از فیلم سازان دور کنیم و بگذاریم کارگردان ها دغدغه های خود را به تصویر بکشند. باید به کارگردان های جوان و نیروهای جوان اجازه ورود داد و دستشان را باز بگذاریم و به آنها بها بدهیم تا فیلمشان را بسازند و در آخر با یک خروجی مناسب مواجه شویم. خروجی که مخاطب را راضی کند و مخاطب با رضایت کامل از سالن سینما خارج شود و مطمئن شود که به شعورش توهین نشده است.