نقد نشدن بیش از عامه‌پسند نامیده شدن آزارم می‌دهد

فاطمه موسوی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به انتشار نخستین رمان‌اش گفت: شاید برخی نخواهند به من نویسنده بگویند ولی به صورت منظم و مدونی در سال‌های اخیر شروع به نوشتن کرده‌ام و این کار را نیز با برنامه انجام داده‌ام که حاصل آن سه رمان بود که اولی غیر قابل چاپ اعلام شد و دومی به نام «پیله تنهایی عشق» از سوی نشر آموت منتشر و رمان سومم نیز آخرین مراحل نگارش را طی می‌کند.

وی با اشاره به درون‌مایه عاشقانه رمان «پیله تنهایی عشق» گفت: در این کتاب به دنبال این نبودم که عشق را به مثابه خود کلمه‌اش به نمایش بکشم. برای من این حس به عنوان یک حس و قدرت درونی در یک زن مدنظر بود؛ قدرتی که به طور معمول از یاد زنان جامعه می‌رود و باعث می‌شود زنان برای نمایش قدرت‌های درونی‌شان خود را متکی به مردان ببیند.

وی افزود: نوشتن این رمان مصادف بود با شروع بیماری سرطان در من، اما نوشتن این رمان به من کمک کرد تا بتوانم در درون خودم هم کنکاش بیشتری بکنم و این قدرت درونی را برای مخاطبانم در قالب این رمان بازسازی کنم.

موسوی درباره داستان این رمان نیز گفت: داستان این رمان از زبان دختری روایت می‌شود که به همراه چهار خواهر خود در شهرستانی در حومه تهران با پدری زندگی‌ می‌کند که آروزی داشتن یک پسر را داشته است. راوی در میان خانواده ‌خود تنها کسی است که موفق به تحصیل و پیدا کردن شغل می‌شود و از همین راه سعی در حمایت خود خواهران خود می‌گیرد اما در طول این ماجرا درگیری‌های عاطفی که برای وی به وجود می‌آید و نیز حوادثی که خواهران و پدر وی به آن دچار می‌شوند به نوعی او را به سمت شکوفایی درونی و حرکت به سمت تعریفی تازه از خود سوق می‌دهد.

این نویسنده جوان با اشاره به اینکه نامیدن عامه پسند به اثر وی برای او ایجاد ناراحتی و محدودیت نمی‌کند گفت: برای من بیش از اینکه به اثرم چه عنوانی را اطلاق کنند، نقد اثرم مهم است. من دوست دارم ایراد کارم را بدانم. فکر نمی‌کنم عامه پسند نوشتن ایراد باشد اما چگونه نوشتن را دوست دارم در نقد بدانم. حس شخصی خودم این است که نوشتن مثل قدم زدن بر روی یک پله سیمانی تازه ساز است که ممکن است درابتدا پایت در آن فرو برود اما به تدریج این سیمان محکم می‌شود و جای پای تو هم برای راه رفتن روی آن هموارتر می‌شود.