واشنگتن به دنبال وقت کشی در مذاکرات هسته ای با ایران است

به گزارش ایرنا، ‘فلینت لوه لورت’ مدرس روابط بین الملل در دانشگاه پن استیت آمریکا، و خانم ‘ هیلاری من لورت’ استاد دانشگاه آمریکن واشنگتن با انتشار مطلب مشترکی در مورد ایران در روزنامه آلمانی

‘تاگس سایتونگ’ تاکید کردند، برخلاف ادعای نمایندگان آمریکا مبنی بر اینکه ایران به دنبال وقت کشی در مذاکرات هسته ای است، این دولت آمریکا است که در به نتیجه نرسیدن گفت و گوها اخلال ایجاد کرده و وقت کشی می کند.

در این مقاله آمده است: از زمانی که مذاکرات اتمی با ایران بار دیگر از ماه آوریل در استانبول از سر گرفته شده است،نمایندگان آمریکا مدام هشدار می دهند که ایران نباید وقت کشی کند،اما واقعیت این است که این خود دولت اوباما است که به دنبال وقت کشی است.

فیلینت لوه روت که از مدیران ارشد امور خاورمیانه در شورای امنیت ملی آمریکا بود و در سال ۲۰۰۳ به خاطر مخالفت با سیاست های جرج بوش در مورد این منطقه از دولت کناره گیری کرده است در مطلب مشترک خود با خانم هیلاری من لورت، می نویسد: دولت آمریکا به دو دلیل واضح و روشن عامل اصلی تلف کننده وقت و مانع از به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته ای با ایران است.

این دو تحلیلگر و کارشناس سیاسی آمریکایی، ایجاد اخلال و مانع تراشی در روند توسعه و پیشرفت برنامه هسته ای و تلاش برای تضعیف حکومت ایران را دو دلیل عمده دولت آمریکا برای وقت کشی در مذاکرات هسته ای گروه ۱ + ۵ با ایران عنوان کرد.

در ادامه این مطلب آمده است: به طور کلی آمریکایی ها به دنیال تضعیف جمهوری اسلامی هستند که در این راه فکر می کنند با سرنگونی دولت سوریه می توانند به چنین هدفی برسند و برای همین منظور نیز نیاز به فرصت کافی دارند.

در بخشی از این مطلب نوشته شده است: آمریکا بدنبال این است که قدرت اول در منطقه خاورمیانه باشد و این دلیل اصلی واشنگتن برای حمایت از مخالفان دولت سوریه است و در این راه نیز با اینکه پیشنهاداتی برای حل سیاسی بحران سوریه مد نظر قرار گیرد، مخالفت می کند.

در ادامه مقاله مشترک دو کارشناس آمریکایی به تحریم های اقتصادی اعمال شده علیه ایران از سوی آمریکا از جمله تحریم نفتی اشاره شده و آمده است: مقامات واشنگتن یکی از اهداف اصلی تشدید تحریم ها علیه ایران را ایجاد انگیزه در مردم این کشور برای قیام علیه دولت خود عنوان کرده اند غافل از اینکه این سیاست آمریکا ناکام خواهد بود .

در بخش دیگری از این مطلب اضافه شده: اینکه واشنگتن فکر کند با فشار بر ایران برای متوقف کردن فعالیت های هسته ای اش، مواضع خود را در خاورمیانه تقویت خواهد کرد، اینگونه نیست و بلکه بر عکس، این کارها موجب تقویت بیشتر ایران خواهد شد.

این دو کارشناس و تحلیلگر آمریکایی مسائل ایران، در ادامه مطلب خود آورده اند: برغم همه تحریم ها و تهدید های نظامی، ایران برنامه غنی سازی را پیش برده است و در عین حال همیشه آمادگی خود را برای همکاری و شفافیت بیشتر اعلام کرده البته به شرط اینکه حق این کشور در برخورداری از فناوری هسته ای به رسمیت شناخته شود.

نویسندگان آمریکایی مقاله تاگس سایتونگ با معقول خواندن پیشنهاد ارائه شده از سوی ایران، تاکید کرده اند: نادیده گرفتن و مخالفت با این پیشنهاد موجب خواهد شد که مواضع قدرت آمریکا در منطقه و جهان از این هم که هست بیشتر تضعیف شود.

در ادامه، این دو استاد دانشگاه آمریکایی با طرح این سووال که چرا آمریکا تا به این اندازه در مقابل ایران سرسختی نشان می دهد و مشکل اصلی واشنگتن کجاست،می نویسند: اگر آمریکا بخواهد حق غنی سازی اورانیوم در ایران را به رسمیت بشناسد،بدین معنی است که باید جمهوری اسلامی را نیز به عنوان یک نظام مشروع که منافع ملی مشروع دارد به رسمیت بشناسد .

در ادامه این مطلب تاکید شده: آمریکا با پذیرش حق غنی سازی اورانیوم در ایران، باید این کشور را به عنوان یک قدرت در حال ظهور منطقه ای که برخلاف برخی قدرتهای منطقه مطیع سیاست خارجی آمریکا نخواهد بود،بپذیرد

و این بدین معنا است که آمریکا باید با ایران سازش کند و این سازش همچون کنار آمدن آمریکا با جمهوری خلق چین در اوایل دهه ۷۰ بود.

تاگس سایتونگ در همین زمینه می نویسد: بعد از انقلاب چین، آمریکا تصور کرد که می تواند پکن را منزوی کرده و با فشار های سیاسی و اقتصادی، نظام سیاسی آن کشور را ساقط کند اما این استراتژی آن زمان کارساز نشد و در این دوره نیز استراتژی مشابه آمریکا در مورد ایران نتیجه ای برای این کشور به همراه نخواهد داشت.

این دو تحلیلگر آمریکایی در ادامه مطلب خود تاکید کردند: آنچه امروز در سیاست خارجی واشنگتن در قبال ایران، مشاهده نمی شود، همان دیپلماسی خلاقی است که در زمان نیکسون و کیسینجر در رابطه به چین اعمال و به دیپلماسی پینگ پنگ معروف شد،که در نهایت آمریکا را مجبور به پذیرش واقعیت در مورد چین کرد.

در مقاله تاگس سایتونگ، از پیشنهاد ارائه شده از سوی ایران بعد از نشست سه جانبه تهران با برزیل و ترکیه به عنوان یکی از نمونه های همکاری ایران در زمینه هسته ای، نام برده شده که دولت اوباما با آن مخالفت کرد زیرا مجبور بود با پذیرش آن،حق غنی سازی ایران را به رسمیت بشناسد.

این دو استاد دانشگاههای آمریکا و کارشناس مسایل سیاسی، در پایان مطلب خود تاکید کرده اند: اگر واشنگتن می خواهد جلوی سقوط بیشتر جایگاه خود را بگیرد باید یک قدم به سوی جمهوری اسلامی بردارد همانطوری که در دهه ۷۰ توانست مواضع جهانی خود را با گام برداشتن به سوی چین تقویت کند.

اروپام** ۲۰۵۱** ۱۷۰۱**۲۰۴۷**