جام جم آنلاین: در رسانه‌ها بحث پرداخت‌ها و پیشنهادهای میلیاردی برای خرید بازیکنان فوتبال مورد نظر چند باشگاه در شرایطی مطرح است که این بازار از معدود بازارهایی است که قیمت با متاع هیچ‌گونه تناسب و هماهنگی‌ای ندارد.
در حقیقت این باشگا‌ه‌ها هزینه‌هایی را که باید صرف فوتبال ریشه‌دار و پایه‌ای کنند، صرف این خریدها می‌کنند و واقعا یک و نیم میلیارد تومان برای یک سال برای آقای… یا یک میلیارد و ۳۰۰ میلیون تومان برای در اختیار گرفتن آقای… با چه حساب و کتابی در این کشور قابل توجیه است؟
براستی مگر سیدجلال حسینی چقدر با شیث رضایی فرق دارد یا آقای انصاری‌فرد چقدر با غلامی، قاضی و منوچهری فاصله دارد که یکی باید کلان بگیرد و دیگران نه؟! آیا از خود پرسیده‌ایم این بازارهای کاذب را چه کسانی راه می‌اندازند و بهره‌مندان آن چه کسانی هستند؟
چرا یک فوتبالیست که البته عنوان حرفه‌ای را نیز یدک می‌کشد با کسانی که در حرفه‌های دیگر زحمت کشیده‌اند، درس خوانده‌اند و… باید این همه تفاوت درآمد داشته باشد؟ مگر بالاترین کارشناس یا متخصص در سیستم دولتی یا حتی بخش خصوصی ما در ماه چقدر درآمد دارد؛ دو میلیون، سه میلیون، پنج میلیون، ۱۰ میلیون، … چرا یک فوتبالیست باید درآمد ماهانه بالای صد میلیون داشته باشد؟
آیا واقعا اراده‌ای برای توقف این جریان و فرآیند نامیمون وجود ندارد و توان مقابله با این شرایط ناسازگار با جامعه فعلی ما در تصمیم‌گیران نیست؟ اندکی توجه به مسائل ذیل، عمق این فاجعه را بیشتر نمایان می‌سازد:
۱ ـ با بررسی‌های به عمل آمده میانگین درآمد ماهانه یک دندانپزشک فوق تخصص مثلا در رشته کودکان حداکثر می‌تواند بین ۱۵ تا ۲۰ میلیون تومان باشد (البته با کار شبانه‌روزی) آن هم در سنین میانسالی که تجربیات لازم را از هر نظر کسب کرده باشد. این را مقایسه کنید با یک فوتبالیست متوسط لیگ برتری با مدرک دیپلم و ۲۳ ـ ۲۲ سال سن که حداقل حدود ۵۰میلیون تومان در ماه درآمد دارد.
۲ ـ اثرات روانی، اجتماعی و انحرافی روی برخی فوتبالیست‌ها که بدون طی مراحل رشد (اعم از مطالعه، تحصیلات، رشد اجتماعی، کسب تجربه و …) تنها به دلیل وجود شرایط خاص و حداکثر چند سال تلاش فیزیکی ناگهان صاحب درآمدهای میلیونی، خودروی آخرین مدل، زندگی اشرافی و … میشوند، بر هیچ کس پوشیده نیست.
بسیاری از این افراد به دلیل پشت سر نگذاشتن مراحل رشد و ترقی و صرفا به دلیل برخورداری از ثروت و نقدینگی ناگهانی و قابل توجه، دچار انواع انحراف‌ها شده و در بسیاری موارد حتی از چرخه ورزشی خارج میشوند که نمونه‌های فراوانی از آن داریم و برای خوانندگان عزیز روشن و شفاف است.
مگر در این بین شخصیت‌های استثنایی مانند علی دایی ، علی کریمی و مهدی مهدوی‌کیا که دارای قدرت تفکر و توانایی‌های فرهنگی و تحصیلی و سایر فاکتورهای مثبت فردی و اجتماعی باشند و داشته‌های مادی خود را در مسیر درست اقتصادی و فرهنگی مورد استفاده قرار دهند در این بین چند نفرند؟
۳ـ پرداخت‌های نجومی به برخی از فوتبالیست‌های شاخص که کم‌کم به مرز دو میلیارد تومان نزدیک می‌شود و بعد حضور این بازیکنان در تیم و در کنار بازیکن معمولی دیگری که مثلا ۲۰۰ میلیون تومان دریافت کرده، به‌رغم درک تمامی تفاوت‌ها و توجیه شرایط موجود، بطور طبیعی مجموعه را از یگانگی، هماهنگی، اتکا به نفس و علقه تیمی و گروهی دور می‌کند و در نتیجه تیم را با وجود سرمایه‌گذاری گزاف، از حصول نتیجه بازمی‌دارد تا در این چرخه معیوب نتیجه‌گرایی، مدام رویکرد تغییر مربیان و بازیکنان مورد توجه قرار گیرد.
فریدون نیک‌برش – جام‌جم
jamejamonline.ir – 22 – RSS Version