چرا خرما می‌خوریم؟

اگر چه که متخصصین خوردن شیرینی را در هنگام افطار پیشنهاد نمی‌کنند، اما اشخاص بسیاری بخصوص در ماه مبارک رمضان تمایل به مصرف شیرینی به خصوص زولبیا و بامیه و همچنین خرما دارند. برخلاف زولبیا و بامیه مصرف خرما بخصوص در این ماه پیشنهاد می‌شود.

خرما میوه‌ای مقوی است که مواد معدنی بسیاری همچون آهن، پتاسیم، روی، منگنز دارد. و ویتامین‌هایی همچون A ، B و E دارد.

خرما دارای قند بسیاری است و حدود ۷۰ درصد آن را کربوهیدرات تشکیل می‌دهد. خرما از جمله میوه‌های شیرینی است که مصرف محدود آن برای بیماران دیابتی نیز مجاز شناخته شده است.

از جمله خواص خرما، خنثی کردن اسید اضافی معده است. با توجه به اینکه بسیاری اسید معده سبب ترش کردن و دل ‌درد می‌شود، هنگام بروز چنین علائمی، ۲ تا ۳ عدد خرمای تازه را له کرده و در مقداری آب جوش بیندازید، سپس هم زده و بنوشید.

با خوردن یک عدد خرما به همراه شیر، پیش از خواب، خواب راحتی خواهید داشت.

خرما ضد میکروب است، همچنین سبب هضم غذا می‌شود.

کلسیم موجود در خرما عامل اصلی استحکام استخوانهاست؛ در ضمن فسفر آن نیز مانع ضعف اعصاب و خستگی می‌شود.

با توجه به اینکه خرما دارای منیزیم نیز هست و سالمندان نیز برای جبران کاهش کار سلولهای مغزیشان باید غذاهای منیزیم‌دار بخورند، مصرف خرما، منیزیم مورد نیاز آنها را نیز تأمین می‌کند.

خرما مانع تجمع چربی شده و به سبب دارا بودن عناصر مفید، دفاع بدن را نیز در برابر امراض بالا می‌برد. علاوه بر این، خرما برای بیماران دارای چربی خون و ناراحتی‌های تنفسی مفید است.

مصرف خرما کار غده تیروئید را نیز تنظیم می‌کند.

البته لازم به ذکر است که بسیاره‌‌روی در مصرف خرما برای کبد خوب نبوده و در ضمن فشار خون را بالا برده و سبب پوسیدگی دندانها و همچنین چاقی نیز می‌شود.