به گفته اولین رئیس کمیسیون نفت مجلس شورای اسلامی، بعد از انقلاب، بازرگان دنبال راهی بود که امور اوپک نیز زیر مجموعه نفت شود و درعین حال شرکت گاز و پتروشیمی هم به صورت واحد بحث حاکمیتی آنها مدیریت شود. فکر بازرگان این بود که ما هم همانند دیگر کشورهایی که با نفت سروکار دارند یک ستاد نفتی داشته باشیم که تمام امور نفت، گاز، پتروشیمی و امور اوپک در آن مدیریت شود.
براساس اظهارات وی، قرار بود شرکت ها کارخودشان را به عنوان یک شرکت انجام بدهند و وزارتخانه نفت تاسیس شود البته خیلی کوچک تر از از دیگر وزارتخانه ها و بیشتر به صورت یک ستاد که زیر نظر دولت باشد. دراین صورت قراربود شرکت ها برای خودشان آزادی عمل داشته باشند و در حیطه وظایف خودشان فعالیت کنند.
علی اکبرمعین فر افزود: به هرحال بازرگان نمی خواست این فکر را تا پخته نشدن کامل عملی کند. منتظربود تا طرح آن به طور کامل ریخته شود و سروسامانی به بحث نفت بدهیم. می شد نفت را زیرمجموعه وزارت صنایع آورد اما به هرحال از نظر روانی اثر منفی روی نفتی ها می گذاشت. چراکه با اینکار احساس می کردند زیر دست صنعتی ها رفتند و آنهم در شرایطی که روز به روز اعتصاب های کارکنان نفتی افزایش می یافت حرکتی اشتباه به حساب می آمد. اما می توانستیم با دادن هویت مستقل به آنها به ایجاد آرامش بیشتر کمک کنیم.
اومتذکرشد: بازرگان تلاش داشت که این فکررا پخته کند اما مسایلی پیش آمد که او ترجیح داد هر چه زودتر این فکررا عملی کند.مشکلات سیاسی در خصوص مدیرعامل شرکت ملی نفت در آنزمان ایجاد شد و تظاهرات زیادی صورت گرفت برای همین بازرگان فکر کرد طرح را زودتر اجرایی کند به این جهت یک تصمیم زودرسی گرفت.
اولین وزیر نفت ایران تصریح کرد: وزارت نفت در دو ماده توسط شورای اقتصاد تصویب شد و شرکت های گاز و پتروشیمی و امور اوپک هم زیرمجموعه آن شد.البته وزارت نفت این حق را داشت که اگر نیاز بود شرکت های جدیدی هم تاسیس کند.اما قراربود سیستم شرکت های زیر مجموعه وزارت نفت کاملا تجاری باشد. به نوعی قرار بود وزیر یک آدم سیاسی باشد و مدیران عامل شرکت ها کاملا تجاری باشند و نه سیاسی. ضمن اینکه قراربود شرکت ها مجمع عمومی داشته باشند.
مشروح این گفت وگو به زودی منتشرمی شود.
/۲۲۱۳۱
دانلود
خبرآنلاین