احیاء و عزاداری / اعمال شب و روز عاشورا

به گزارش خبرنگار وی‍ژه‌نامه محّرمممتازنیوز، شب دهم شب عاشورا است و سید در اقبال از براى این شب دعا و نمازهاى بسیار با فضیلت‌هاى بسیار نقل کرده از جمله صد رکعت نماز هر رکعت به حمد و سه مرتبه قُل هُوَاللَّهُ اَحَدٌ و بعد از فراغ از جمیع بگوید سُبْحانَ اللَّهِ وَالْحَمْدُللَّهِ‏ِ وَلااِلهَ اِلاَّ اللَّهُ وَاللَّهُ اَکْبَرُ وَلا حَوْلَ وَلا قُوَّهَ اِلاَّ بِاللَّهِ الْعَلِىِ‏ّ العَظیمِ هفتاد مرتبه و در روایت دیگر بعد از الْعَلِىِ‏ّ الْعَظیمِ، استغفار نیز ذکر شده است.

نماز دیگر از جمله چهار رکعت در آخر شب در هر رکعت بعد از حمد هر یک از آیهالکرسى و توحید و فَلَق و ناس را ده مرتبه بخواند و بعد از سلام صد مرتبه توحید بخواند و از جمله چهار رکعت نماز در هر رکعت حمد و پنجاه مرتبه توحید و این نماز مطابق‏ است‏ با نماز امیرالمؤمنین ‏علیه‌السلام که‏ فضیلت بسیار دارد و بعد از نماز فرموده ذکر خدا بسیار کند و صَلَوات بسیار بفرستد بر رسول‏ خدا صلى الله علیه و آله و لعن کند بر دشمنان ایشان آنچه می‌‏تواند و در فضیلت احیاءِ این شب روایت کرده که مثل آن است که عبادت کرده باشد به عبادت جمیع ملائکه و عبادت در آن مقابل هفتاد سال است و اگر کسی ‏را توفیق شامل حال شود در این شب در کربلا باشد و زیارت امام حسین علیه السلام کند و بَیتوته نزد آن جناب نماید تا صبح خدا او را محشور فرماید آلوده به خون امام حسین علیه‌السلام در جمله شهداء با آن حضرت.

اعمال روز دهم محرم (روز عاشورا)

روز دهم روز شهادت اَباعَبْداللَّهِ الحُسَیْن‏ علیه‌السلام و روز مصیبت و حزن ائمّه اطهار علیهم‌السلام و شیعیان ایشان است و شایسته است که شیعیان در این روز مشغول کارى از کارهاى دنیا نگردند و از براى خانه خود چیزى ذخیره نکنند و مشغول گریه و نوحه و مصیبت ‏باشند و تعزیت ‏حضرت ‏امام‏ حسین ‏علیه‌السلام را اقامه‏ نمایند و به ‏ماتم‏ اشتغال‏ نمایند به ‏نحوی که در ماتم عزیزترین اولاد و اَقارب خود اشتغال می‌نمایند و زیارت کنند آن حضرت را به زیارت عاشورا که بعد از این بیاید انشاءالله تعالى و سعى کنند در نفرین و لعن بر قاتلان آن‏ حضرت و یکدیگر را تعزیت گویند در مصیبت آن جناب و بگویند:
 
اَعْظَمَ اللَّهُ اُجُورَنا وَاُجورَکُمْ بِمُصابِنا بِالْحُسَیْنِ عَلَیْهِ السَّلامُ،وَجَعَلَناوَاِیَّاکُمْ‏

بزرگ گرداند خدا پاداش ما و شما را در سوگواریمان براى حسین علیه‌‏السلام و قرار دهد خداوند ما و شما را 

مِنَ الطَّالِبینَ بِثارِهِ، مَعَ وَلِیِّهِ الْإِمامِ الْمَهْدِىِّ مِنْ الِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ.

از خون خواهانش به همراه ولیش امام مهدى(عج) از خاندان محمد علیهم‌‏السلام‏

و شایسته است در این روز مقتل بخوانند و یکدیگر را بگریانند روایت شده که چون حضرت موسى علیه‌السلام مأمور شد به ملاقات جناب خضر و تعلّم از او، اوّل چیزى که در وقت ملاقات بین ایشان مذاکره شد آن بود که آن عالِم حدیث نمود براى حضرت موسى مُصیبَت‌ها و بلاهایى که بر آل محمد علیهم‌السلام وارد می‌‏شود پس گریستند هر دو و سخت شد گریستن ایشان و روایت شده از ابن عبّاس که گفت در ذیقار خدمت امیرالمؤمنین علیه‌السلام رسیدم صحیفه‌اى بیرون آورد به خطّ خود و املاء پیغمبر صلى الله علیه و آله، و خواند براى من از آن و در آن صحیفه بود مَقْتَلِ امام حسین علیه‌السلام و آنکه چگونه کشته می‌شود و کى‏ می‌کشد او را و کى یارى می‌کند او را و کى‏ با او شهید می‌شود پس گریه کرد آن حضرت گریه سختى و مرا به گریه درآورد.

 فقیر گوید که اگر مقام را گنجایش بود مختصر مَقْتَلى در اینجا ذکر می‌کردم لکن محلّ را گنجایش نیست هرکه خواهد رجوع کند به کُتُبِ ما در مَقْتَل و بالجمله اگر کسى در این روز نزد قبر امام حسین‏ علیه‌السلام باشد و مردم را آب دهد مثل کسى باشد که لشکر آن حضرت را آب داده باشد و با آن جناب در کربلا حاضر شده باشد و خواندن هزار مرتبه توحید در این روز فضیلت دارد و روایت شده که خداوند رحمان نظر رحمت بسوى او کند و سیّد براى این روز دعایى نقل کرده است شبیه به دعای عشرات بلکه ظاهر آن است که خود آن دعا باشد موافق بعضى روایات آن و شیخ از عبدالله بن سنان از حضرت صادق علیه‌السلام چهار رکعت نماز و دعایى نقل کرده که در این روز در وقت چاشت باید به عمل آورد و ما به ملاحظه اختصار ذکر نکردیم [هرکه طالب است به زادالمعاد رجوع نماید] .

 شایسته است که شیعیان در این روز امساک کنند از خوردن و آشامیدن بی‌آنکه قصد روزه کنند و در آخر روز بعد از عصر افطار کنند به غذایى که اهل مصیبت می‌خورند مثل ماست یا شیر و امثال آن‌ها نه مثل غذاهاى لذیذه و آنکه جامه‏‌هاى پاکیزه بپوشند و بندها را بگشایند و آستین‏‌ها را بالا کنند به هیئت صاحبان مصیبت و علاّمه مجلسى در زادالمعاد فرموده و بهتر آنست که روز نهم و دهم را روزه ندارند زیرا که بنی‌امیّه این دو روز را براى بَرَکَت و شماتت بر قتل آن حضرت روزه می‌داشتند و احادیث بسیار در فضیلت این دو روز و روزه آنها بر حضرت رسول صلى الله علیه وآله بسته‏‌اند و از طریق اهل‏ بیت علیهم السلام در مذمّت روزه این دو روز خصوصاً روز عاشورا وارد شده است و ایضاً بنی‌امیّه علیهم‏ اللَّعْنَهُ از براى برکت آذوقه سال را در روز عاشورا در خانه ذخیره می‌کرده‏‌اند.

 لهذا از حضرت امام رضا علیه‌السلام منقول است که هر که ترک کند سعى در حوائج خود را در روز عاشورا و پى کارى نرود حق‏ تعالى حوائج دنیا و آخرت او را برآورد و هرکه روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و گریه او باشد حقّ‏ تعالى روز قیامت را روز فَرَح و سُرُور و شادى او گرداند و دیده‏‌اش در بهشت به ما روشن گردد و هرکه روز عاشورا را روز برکت نامد و از براى منزل خود در آن روز چیزى ذخیره کند خدا آن ذخیره را براى او مبارک نگرداند و در روز قیامت با یزید و عُبَیدُاللَّهِ بن زیاد و عمر بن سعد عَلَیْهِمُ اللَّعْنَهُ محشور گردد.

 پس باید که در روز عاشورا آدمى مشغول کارى از کارهاى دنیا نگردد و مشغول گریه و نوحه و مصیبت باشد و امر کند اهل خانه خود را که تعزیه آن حضرت را بدارند و مشغول ماتم باشند چنان‌که در ماتم عزیزترین اولاد و اقارب خود می‌باشند و در آن روز امساک کند از خوردن و آشامیدن بی‌آنکه قصد روزه کند و در آخر روز بعد از عصر افطار کند اگر چه به شربت آبى باشد و روزه تمام ندارد مگر آنکه در خصوص آن روز روزه واجبى داشته باشد که به نذر یا مثل آن بر او واجب شده باشد که آن روز را روزه باید بگیرد و در آن‏روز آذوقه در خانه ذخیره نکند و نخندد و مشغول لهو و لعب نگردد و هزار مرتبه بر قاتلان آن حضرت لعنت کند و بگوید اَلَّلهُمَّ الْعَنْ قَتَلَهَ الْحُسَیْنِ علیه‌السلام مؤلّف گوید از کلام این بزرگوار معلوم شد که احادیثى که در فضیلت روز عاشورا است مجعول و بر حضرت رسول صلى الله علیه وآله بسته‏‌اند و صاحب شفاء الصّدور در شرح این فقره از زیارت عاشورا اَلّلهُمَّ اِنَّ هذا یَوْمٌ تَبَرَّکَتْ بِهِ بَنُو اُمَیَّهَ کلام را در این مقام بسط داده مُلَخَّصَش آنکه تبرّک بنی امیّه به این یوم مَشؤُم بر چند وجه است یکى آنکه ذخیره قوت و آذوقه را در این روز سُنّت شمردند و آن آذوقه را تا سال دیگر مایه سعادت و سعه رزق و رَغَدِ عَیش دانستند چنانچه در خبرها اهل‏ بیت‏ علیهم السلام از باب تعریض به ایشان نهى از این مطلب مکرّر وارد شده است و دیگر اقامه مراسم عید است از توسعه رزق بر عیال و تجدید ملابس و قَصِّ شارِب و تَقْلیمِ اَظفار و مصافحه و تَعییدات دیگر که طریقه بنی‌امیّه و اتباع ایشان بر او جاریست و دیگر التزام به روزه این روز است که خبرها کثیره در فضل او وضع کرده‏‌اند و مُلْتَزِم به صیام این روزند امر چهارم از وجوه تبرّک به یوم عاشورا اینکه دعا و طلب حوائج را در این روز مستحب دانسته‏‌اند و به جهت این کار مناقب و فضائلى براى این روز به جَعل و وَضع افترا کردند و دعاهایى چند تلفیق کرده تعلیم عاصیان نمودند تا امر مُلْتَبِس و کار مشتبه شود چنانچه خُطبه‏‌اى که در بلاد خود در این روز می‌خوانند براى هر نبى وسیله و شرفى در این روز زیاد مى‏کنند مثل اِخماد نار نمرود و قرار سفینه نوح و اِغْراق جُنْدِ فرعون و اِنجاءِ عیسى از دار یهودان چنانچه شیخ صدوق از جبله مکیّه نقل کرده که شنیدم از میثَم تَمَّار رَضِىَ اللَّهُ عَنْهُ که فرمود وَاللهِ می‌‏کشند این اُمّت پسر پیغمبر خود را در محرم در روز دهم و هرآینه اعداء حقّ سبحانه و تعالى این روز را روز برکت قرار دهند و همانا این کار شدنى است و پیشى گرفته است در علم خداى تعالى و من می‌دانم او را به عهدى که از مولایم امیرالمؤمنین علیه السلام به من رسیده تا آنکه جَبَله می‌گوید گفتم چگونه مردم روز قتل حسین‏ علیه‌السلام را روز برکت قرار می‌دهند. پس میثم بگریست و فرمود حدیثى وضع کنند که او روزیست که خداى تعالى در او توبه آدم را قبول کرد با اینکه خداى تعالى در ذی‌حجّه توبه آدم را قبول کرد و گمان می‌کنند که او روزیست که خداى تعالى یونس را از شکم ماهى بیرون آورد با اینکه خداى تعالى یونس را در ذی‌قعده از شکم ماهى برآورد و گمان می‌کنند که او روزیست که سفینه نوح بر جُودِىّ قرار گرفت با اینکه اِستِواءِ سفینه در روز هیجدهم ذی‌حجّه بوده و گمان می‌کنند که او روزى است که خدا دریا را براى موسى در او بشکافت با اینکه این کار در ربیع‌الاوّل بود و بالجمله با این‌همه تصریح و تأکید که در خبر میثم شده و در حقیقت از علائم نبوّت و امامت و دلیل حَقیّت طریقه شیعه است که خبرها یقینى چنان داده است و مَضمُون او مطابق با واقع مَحسُوس است عَجَب است که دعایى بر طبق این اَکاذیب تلفیق شده و در کتب بعضى بی‌‏خبران که غافل بوده‏‌اند مذکور و بدست عوام داده شده و البتّه خواندن آن دعا بدعت و محرّم است و آن دعا این است:
 
به نام خداى بخشاینده مهربان‏

سُبْحانَ اللَّهِ مِلْأَ الْمِیزانِ، وَمُنْتَهَى الْعِلْمِ، وَمَبْلَغَ الرِّضا وَزِنَهَ الْعَرْشِ‏

منزه است خدا به پُرى میزان و منتهاى دانش و رسایى خوشنودى و هموزن عرش‏

بعد از دو سه سطر دارد ده مرتبه صلوات بفرستد و بگوید

یا قابِلَ تَوْبَهِ ادَمَ یَوْمَ‏

اى پذیرنده توبه آدم در روز

عاشُور آءَ یا رافِعَ اِدْریسَ اِلَى السَّمآءِ یَوْمَ عاشُور آءَ، یا مُسَکِّنَ‏

عاشورا اى بالابرنده ادریس بسوى آسمان در روز عاشورا اى آرام‏کننده‏

سَفینَهِ نُوحٍ عَلَى الْجُودِىِّ یَوْمَ عاشُور آءَ، یا غِیاثَ اِبْراهیمَ مِنَ النَّارِ

کشتى نوح بر کوه جودى در روز عاشورا اى فریادرس ابراهیم از آتش نمرود

یَوْمَ عاشُورآءَ، الخ و شکّ نیست که این دعا را یکى از نواصب مدینه یا خوارج مَسْقَط

در روز عاشورا «تا به آخر» یا امثال این‌ها جعل کرده و تَتْمیم ظلم بنی‌امیّه را نموده تمام شد ملخّص کلام صاحب شفاء الصّدور و بالجمله در آخر روز عاشورا سزاوار است که یادآورى از حال حرم امام حسین علیه السلام و دختران و اطفال آن حضرت که در این وقت در کربلا اسیر اعداء و مشغول به حزن و بُکاء بودند و مصیبت‌هایى بر ایشان قبل که در خاطر هیچ آفریده خُطُور نکند و قلم را تاب نوشتن نباشد.

وَلَقَدْ اَجادَ مَنْ قالَ:

فاجِعَهٌ اِنْ اَرَدْتُ اَکْتُبُها

مُجْمَلَهً ذِکْرَهً لِمُدِّکِرٍ

مصیبت بزرگى که اگر خواهم بنویسمش‏

به نحو اجمال براى یادآورى یادکننده‏

جَرَتْ دُمُوعى‏ فَحالَ حائِلُها

ما بَیْنَ لَحْظِ الْجُفُونِ وَالزُّبُرِ

اشکم سرازیر شود و حائل گردد

میان پلک چشم و صفحات نامه‏

وَقالَ قَلْبى‏ بُقْیا عَلَىَّ فَلا

وَاللَّهِ ما قَدْ طُبِعْتُ مِنْ حَجَرٍ

و دلم گوید ترحمى کن بر من که‏

به خدا سوگند من از سنگ آفریده‏نشده‏ام‏

بَکَتْ‏لَهَاالْأَرْضُ‏وَالسَّمآءُوَما

بَیْنَهُما فى‏ مَدامِعٍ حُمُرٍ

گریست بر آن مصیبت زمین و آسمان و هرچه‏

مابین آن دو است به اشک‌هاى خونین‏

من از تحریر این غم ناتوانم‏

که تصویرش زده آتش بجانم‏

ترا طاقت نباشد از شنیدن‏

شنیدن کى بود مانند دیدن‏

پس برخیز و سلام کن بر رسول خدا و علىّ مرتضى و فاطمه زهرا و حسن مجتبى و سایر امامان از ذریه سیدالشهداء علیهم السلام و ایشان را تعزیت بگو بر این مصائب عظیمه با دل بریان و چشم گریان و بخوان این زیارت را:

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ ادَمَ صَِفْوَهِ اللَّهِ،

سلام بر تو اى وارث حضرت آدم برگزیده خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ نُوحٍ نَبِىِّ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ‏

سلام بر تو اى وارث حضرت نوح پیامبر خدا سلام بر تو اى وارث‏

اِبْراهیمَ خَلیلِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُوسى‏ کَلیمِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ‏

ابراهیم خلیل خدا سلام بر تو اى وارث موسى هم گفتار خدا سلام‏

عَلَیْکَ یا وارِثَ عیسى‏ رُوحِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ مُحَمَّدٍ

بر تو اى وارث حضرت عیسى روح خدا سلام بر تو اى وارث حضرت محمد

حَبیبِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ عَلِىٍّ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ وَلِىِّ اللَّهِ،

حبیب خدا سلام بر تو اى وارث على امیر مؤمنان ولى خدا

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا وارِثَ الْحَسَنِ الشَّهیدِ سِبْطِ رَسُولِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ‏

سلام بر تو اى وارث حسن آن امام شهید و نوه رسول خدا سلام‏

عَلَیْکَ یَا بْنَ رَسُولِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَا بْنَ الْبَشیرِ النَّذیرِ وَابْنَ سَیِّدِ

بر تو اى فرزند رسول خدا سلام بر تو اى فرزند مژده‏دهنده و ترساننده و پسر آقاى‏

الْوَصِیّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یَابْنَ فاطِمَهَ سَیِّدَهِ نِسآءِ الْعالَمینَ اَلسَّلامُ‏

اوصیاء سلام بر تو اى فرزند فاطمه بانوى زنان جهانیان سلام‏

عَلَیْکَ یا اَبا عَبْدِ اللَّهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا خِیَرَهَ اللَّهِ وَابْنَ خِیَرَتِهِ، اَلسَّلامُ‏

بر تو اى اباعبدالله سلام بر تو اى برگزیده خدا و فرزند برگزیده او سلام‏

عَلَیْکَ یا ثارَ اللَّهِ وَابْنَ ثارِهِ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْوِتْرُ الْمَوْتُورُ،

بر تو اى خون خدا و فرزند خون خدا سلام بر تو اى کشته مظلومى که انتقام خونت گرفته نشد

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ اَیُّهَا الْإِمامُ الْهادِى الزَّکِىُّ وَعَلى‏ اَرْواحٍ حَلَّتْ بِفِنآئِکَ،

سلام بر تو اى امام راهنماى پاک و بر آن ارواحى که به آستان تو فرود آمدند

وَاَقامَتْ فى‏ جِوارِکَ، وَوَفَدَتْ مَعَ زُوَّارِکَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ مِنِّى‏ ما

و در جوارت رحل اقامت افکندند و با زائرانت ورود کردند سلام من بر تو  تا

بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ، فَلَقَدْ عَظُمَتْ بِکَ الرَّزِیَّهُ، وَجَلَّ الْمُصابُ‏

زنده‏‌ام من و برپا است شب و روز که براستى بزرگ شد به تو مصیبت و گران شد سوگوارى‏

فِى الْمُؤْمِنینَ وَالْمُسْلِمینَ، وَفى‏ اَهْلِ السَّمواتِ اَجْمَعینَ، وَفى‏

در میان مؤمنان و مسلمانان و در میان ساکنین آسمانها همگى و در میان‏

سُکّانِ الْأَرَضینَ، فَاِنَّا للَّهِ‏ِ وَاِنَّا اِلَیْهِ راجِعُونَ، وَصَلَواتُ اللَّهِ وَبَرَکاتُهُ‏

ساکنین زمینها «انا للَّه و انا الیه راجعون» درودهاى خدا و برکاتش‏

وَتَحِیَّاتُهُ عَلَیْکَ، وَعَلى‏ ابآئِکَ الطّاهِرینَ الطَّیِّبینَ الْمُنْتَجَبینَ، وَعَلى
‏
و تحیتهایش بر تو و بر پدران پاک و پاکیزه و برگزیده‏ات و بر فرزندان راهنماى‏

ذَراریهِمُ الْهُداهِ الْمَهْدِیّینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ وَعَلَیْهِمْ، وَعَلى‏

راه‏یافته‏‌شان باد سلام بر تو اى سرور من و بر ایشان و

[رُوحِکَ وَعَلى‏] اَرْواحِهِمْ، وَعَلى‏ تُرْبَتِکَ وَعَلى‏ تُرْبَتِهِمْ، اَللّهُمَّ لَقِّهِمْ‏

بر ارواح ایشان و بر تربت تو و بر تربت ایشان خدایا ببار بر ایشان‏
رَحْمَهً وَرِضْواناً وَرَوْحاً وَرَیْحاناً، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا مَوْلاىَ یا اَبا

رحمت و خوشنودى و روح و ریحانى سلام بر تو اى سرور من اى ابا

عَبْدِاللَّهِ، یَا بْنَ خاتَمِ النَّبِیّینَ، وَیَا بْنَ سَیِّدِ الْوَصِیّینَ، وَیَا بْنَ سَیِّدَهِ

عبدالله اى فرزند خاتم پیمبران و اى فرزند آقاى اوصیاء و فرزند بانوى‏

نِسآءِ الْعالَمینَ، اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا شَهیدُ یَا بْنَ الشَّهیدِ، یا اَخَ الشَّهیدِ

زنان جهانیان سلام بر تو اى شهید (راه حق) و اى پسر شهید و اى برادر شهید

یا اَبَا الشُّهَدآءِ، اَللّهُمَّ بَلِّغْهُ عَنّى‏ فى‏ هذِهِ السَّاعَهِ وَفى‏ هذَا الْیَوْمِ،

و اى پدر شهیدان خدایا برسان به او از اجانب من در این ساعت و در این روز

وَفى‏ هذَا الْوَقْتِ وَفى‏ کُلِّ وَقْتٍ، تَحِیَّهً کَثیرَهً وَسَلاماً، سَلامُ اللَّهِ عَلَیْکَ‏

و در این وقت و در هر وقت تحیتى زیاد و سلامى بسیار سلام خدا بر تو

وَرَحْمَهُاللَّهِ‏وَبَرَکاتُهُ یَابْنَ سَیِّدِالْعالَمینَ، وَعَلَى الْمُسْتَشْهَدینَ مَعَکَ‏

و رحمت خدا و برکاتش اى فرزند آقاى جهانیان و نیز بر شهید شدگان با تو

سَلاماً مُتَّصِلاً مَا اتَّصَلَ اللَّیْلُ وَالنَّهارُ، السَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ بْنِ‏

سلامى پیوسته به پیوستگى شب و روز سلام بر حسین بن‏

عَلِىٍ‏ّ الشَّهیدِ، السَّلامُ عَلى‏ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ الشَّهیدِ، اَلسَّلامُ عَلَى‏

على شهید (راه حق) سلام بر على بن الحسین آن شهید (عالیقدر) سلام بر

الْعَبَّاسِ بْنِ اَمیرِ الْمُؤْمِنینَ الشَّهیدِ، السَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ

عباس فرزند امیرمؤمنان آن شهید (والا مقام) سلام بر فرزندان شهید

اَمِیرِ الْمُؤْمِنینَ، اَلسَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحَسَنِ، اَلسَّلامُ عَلَى‏

امیر مؤمنان سلام بر فرزندان شهید حسن سلام بر

الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ الْحُسَیْنِ، السَّلامُ عَلَى الشُّهَدآءِ مِنْ وُلْدِ جَعْفَرٍ

شهیدان از فرزندان حسین سلام بر شهیدان از فرزندان جعفر

وَعَقیلٍ، اَلسَّلامُ عَلى‏ کُلِّ مُسْتَشْهَدٍ مَعَهُمْ مِنَ الْمُؤْمِنینَ، اَللّهُمَّ صَلِ‏

و عقیل سلام بر هر شهیدى که با ایشان بود از مؤمنان خدایا درود فرست‏

عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ الِ مُحَمَّدٍ، وَبَلِّغْهُمْ عَنّى‏ تَحِیَّهً کَثیرَهً وَسَلاماً، اَلسَّلامُ‏

بر محمد و آل محمد و برسان به ایشان از جانب من تحیتى زیاد و سلامى بسیار سلام‏

عَلَیْکَ یا رَسُولَ اللَّهِ، اَحْسَنَ اللَّهُ لَکَ الْعَزآءَ فى‏ وَلَدِکِ الْحُسَیْنِ، اَلسَّلامُ‏

بر تو اى رسول خدا نیکو کند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسین سلام‏

عَلَیْکِ یا فاطِمَهُ، اَحْسَنَ اللَّهُ لَکِ الْعَزآءَ فى‏ وَلَدِکِ الْحُسَیْنِ، اَلسَّلامُ‏

بر تو اى فاطمه نیکو کند خداوند صبر تو را در سوگوارى فرزندت حسین سلام‏

عَلَیْکَ یا اَمیرَ الْمُؤْمِنینَ، اَحْسَنَ اللَّهُ لَکَ الْعَزآءَ فِى وَلَدِکَ الْحُسَیْنِ،

بر تو اى امیرمؤمنان نیکو کند خدا صبر تو را در مصیبت فرزندت حسین‏

اَلسَّلامُ عَلَیْکَ یا اَبا مُحَمَّدٍ الْحَسَنَ، اَحْسَنَ اللَّهُ لَکَ الْعَزآءَ فى‏ اَخیکَ‏

سلام بر تو اى ابا محمد حسن (مجتبى) نیکو گرداند خدا صبر تو را در مصیبت برادرت‏

الْحُسَیْنِ، یا مَوْلاىَ یا اَبا عَبْدِاللَّهِ اَنَا ضَیْفُ اللَّهِ وَضَیْفُکَ، وَجارُ اللَّهِ‏

حسین اى مولاى من اى ابا عبداللَّه من میهمان خدا و میهمان توأم و در پناه خدا

وَجارُکَ، وَلِکُلِّ ضَیْفٍ وَجارٍ قِرىً، وَقِراىَ فى‏ هذَا الْوَقْتِ، اَنْ تَسْئَلَ‏

و پناه توأم و براى هر میهمان و پناهنده‏اى حق پذیرایى است و پذیرایى من در این وقت این است که از

اللَّهَ سُبْحانَهُ وَتَعالى‏ اَنْ یَرْزُقَنى‏ فَکاکَ رَقَبَتى‏ مِنَ النَّارِ، اِنَّهُ سَمیعُ‏

خداى سبحان بخواهى که روزیم گرداند آزادى از آتش دوزخ را که براستى او شنواى‏
الدُّعآءِ قَریبٌ مُجیبٌ.

انتهای پیام/پ۳