هوای پاک، سرسبزی مراتع اطراف آلوارس هر بیننده‌ای را به شوق وا می‌‌دارد. همچنین آب شدن یخ‌ها و برف‌های دامنه‌های سبلان در فصول بهار و تابستان پوشش گیاهی چشم‌نوازی را همراه گُل‌های ختمی، گون‌های انبوه و لاله‌های سرخ، شقایق‌ها و دیگر گل‌های وحشی پدید می‌آورد که هر بیننده‌ای را مسحور می‌کند.
اما آلوارس قدیمی‌ترین روستایی است که در دامنه سبلان پا به عرصه وجود گذاشته است. برای نام این روستا نیز افسانه‌های زیادی گفته شده از جمله اینکه مردی در زمان‌های قدیم در این روستا زندگی می‌کرد که ادعا می‌کرد وارث این مکان است. بعد از درگذشت پیر‌مرد طایفه او به نام «آل وارث» معروف شد.
گروهی هم می‌گویند در روستای آلوارس باغ‌های بزرگی وجود داشت که از درختان تنومندی چون شمشاد و سرو و بید تبریزی انباشته بود. نجاران از آن درخت انبوه الوار می‌بریدند و کسانی که در روستاهای همجوار خانه می‌ساختند از روستای آلوارس الوار می‌خریدند. به خاطر این درختان تنومند و الوار محکم این روستا به الوارستان معروف شد.
عده ای هم می‌گویند اجداد اهالی این روستا به نژاد پارس می‌رسد. این روستا را پارسیان در زمان‌های بسیار قدیم ساخته و مدت مدیدی در آن زندگی کرده‌اند. به همین خاطر نام «آل پارس» نیز روی آن می‌نهند. ولی از همه مصطلح‌تر برای این روستا عنوان آل پارس است. اما هرچه هست آلوارس را کوهنوردها بهتر از گردشگران عادی می‌شناسند، چون این روستا در مسیر صعود به سبلان قرار گرفته و از آنجا که روستایی برفگیر و نسبتا سردسیر است پیست اسکی در ۱۲ کیلومتری آن نیز بنا شده است.
آلوارسی‌ها به زبان آذری سخن می‌گویند و شیعه هستند. جمعیت این روستا در سال ۱۳۸۵، ۱۳۵۰ نفر گزارش شده است. مردم این روستا عمدتاً به فعالیت‌های زراعی و دامداری اشتغال دارند و برخی از انواع صنایع‌دستی بافتنی را نیز تولید می‌کنند. محصولات عمده زراعی روستا مشتمل بر گندم و جو است، اما محصولات دامی و لبنی و عسل نیز در روستا تولید می‌شود.
اگر شما را به آنجا دعوت می‌کنیم نه فقط به این خاطر است که میتوانید از روستایشان جاجیم، گلیم، فرش و شال گردن بخرید یا خانه‌های ساده و زیبایی دارد از جنس کاهگل و خشت و چوب دارد، بلکه آلوارس طبیعتی بکر دارد که در هر بهار و تابستان با آب شدن برف کوه‌های دامنه‌های سبلان جان می‌گیرد و موجب هزار رنگ شدن دامنه‌ها با گل‌های رنگارنگ و وفور قزل‌آلا در چشمه مین بلاغ (هزار چشمه) و خنکی شفابخش هوا می‌شود.
پوشاک مردان روستا تفاوت چندانی با لباس سایر نقاط روستایی آذربایجان ندارد، آنها کت و شلوار و پیراهن می‌پوشند و کلاه پشمی یا کلاه لبه‌دار (شاپو) بر سر می‌گذارند.
اما زنان روستا از لباس‌های سنتی و محلی استفاده می‌کنند. آنان پیراهن بلندی که تا قوزک پا می‌رسد «کؤینک»، «تومان» (دامن چین‌دار یا شلیته) و جلیقه‌ای که معمولاً کناره‌های آن سکه‌دوزی شده است را می‌پوشند و با «یایلیق» (روسری) سر خود را می‌پوشانند.
زنان در فصول سرد سال علاوه بر پیراهن از لباس دیگری به نام «یَل» (نوعی کت) استفاده می‌کنند، همچنین چند «تنبان یا تومان» (دامن چین‌دار) را که معمولاً از پارچه گلدار تهیه می‌شود، روی هم می‌پوشند. رنگ لباس زنان جوان روشن‌تر است ولی زنان سالخورده از لباس‌های تیره استفاده می‌کنند.
مجموعه فرهنگی، توریستی و ورزشی آلوارس در یکی از زیباترین نقاط استان از لحاظ گردشگری و در دامنه‌های مرتفع و زیبای سبلان قرار دارد که بزرگ‌ترین پیست اسکی از لحاظ وسعت در ایران به حساب می‌آید.
این پیست اسکی در فاصله ۱۲ کیلومتری روستای آلوارس و ۲۴ کیلومتری سرعین قرار گرفته و از آنجایی که در ارتفاع ۳۲۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد در طول پاییز و زمستان پر از برف است و در حدود شش تا هشت ماه از سال مورد استفاده قرار می گیرد.
این مکان مجهز به امکاناتی مثل بالابر و تله سیژ است و با وجود گرمای ۳۵-۴۰ درجه‌‌ای هوای تابستان در اردبیل و سرعین باز هم میتوانید برف را در این مکان ببینید.
مراکز تفرجگاهی روستا نیز در مسیر پیست اسکی قرار دارند. عشایر منطقه هنگامی که در دامنه‌های کوه سبلان و اطراف روستا با «اوبه»ها و رمه‌های خود به ویژه در بهار و تابستان پراکنده می‌شوند، زیبایی شگفت‌آوری را به فضای روستایی آلوارس می‌بخشند.
خانه‌های قدیمی با دیوارهای ضخیم، سقف چوبی و پوشش کاهگلی نشانگر سازگاری تناسب معماری خانه‌ها با اقلیم و طبیعت روستا است. در ورودی حیاط بعضی از خانه‌ها، درختان بلند برافراشته‌ای به جای حصار کاشته شده و زیبایی‌های روستا را دو چندان کرده است.
ساختمان خانه‌های روستای آلوارس با توجه به کوهستانی بودن منطقه و تجربیات ناشی از وزش باد و تابش آفتاب، جهت شرقی – غربی دارند و تحت تأثیر نوع معیشت و تولید فضایابی شده‌اند.
در طراحی و ساخت خانه‌ها، علاوه بر بخش‌های استراحت و مطبخ و … انبار محصولات کشاورزی علوفه، طویله، مرغ‌دانی و جایگاهی برای پار‌ک ماشین‌آلات کشاورزی نیز در نظر گرفته شده است.
مصالح به کار رفته در ساختمان‌های قدیمی روستا شامل چوب، خشت، سنگ و کاهگل است، ولی در بناهای جدید آهن، آجر، سیمان و سنگ استفاده می‌شود.
به جز خانه‌های قدیمی و مسجد و زندگی دلپذیر روستایی، آثار تاریخی و فرهنگی دیگری در روستا وجود ندارد.اگر هم بخواهید شب در این روستا اقامت داشته باشید میتوانید میهمان مردم مهمان‌نواز روستا شوید.
اول به سرعین سفر کنید و از آنجا جاده آسفالت ۱۲ کیلومتری شما را به این روستای زیبا می‌رساند. آلوارس در ۳۵ کیلومتری غرب شهر اردبیل واقع شده است. این روستا از شمال به روستای اوجور، از شرق به روستای شایق، از جنوب غرب به روستای شاه‌نشین و از جنوب شرق به روستای میمند محدود می‌شود.
از انواع غذاهای محلی روستا می‌توان به آش دوغ، آبگوشت، کباب و نان محلی اشاره کرد. نان لواش مخصوصی که زنان روی ساج می‌پزند، بسیار ترد و خوشمزه است.کباب های محلی این منطقه به دلیل گوشت تازه گوسفندانش خوشمزه است.گوسفندانی که از چراگاه های طبیعی تغذیه می کنند.غذاهای محلی را باید محلی های این روستا برای شما بپزند.
برترینها