با عرض سلام: من از وقتی که خودم رو شناختم همش توی فکر بودم ،خیلی عصبی ام ،وهر روز سردرد دارم،وقتی مشکلی پیش میاد دیگه نمیتونم خودم رو کنترل کنم تامرز جنون پیش میرم،به اتفاقات گذشته خیلی فکر میکنم وهمش نگرانم خجالتی هم هستم وبا کسی راحت نیستم،هرجایی میرم وهر کاری میکنم یادگذشته اون میفتم و هیچ چیز برام نو وتازه نیست وبه هیچ وجه از ذهنم بیرون نمیره فوق الاده منفی بافم، خیلی خسته ام تصورم اینه که توی یه زندونم و هیچ وقت هم نمیتونم راحت اونجوری که خودم دوست دارم زندگی کنم،وقتی میخواهیم جایی بریم استرس میگیرم و در هر مهمانی اصلا بهم خوش نمیگذره وبیشتر معذبم، دوست دارم تنها باشم از طرفی وقتی تنها میشم بیشتر ناامید میشم ،شوهرم شهر دیگه ای کار میکنه وبه خاطر همین بیشتر روزها با مادر شوهرم ایناهستم و مادر شوهرم هم همش از من کار میکشه و وظیفه من میدونه و حتی با اجازه اون نباید بیرون برم و اگر خریدی داشته باشم باید اون بره و میگه عیبه دختر تازه شوهر کرده بره خرید،الان چند روزه برای اینکه کمتر زیر اختیار اون باشم بهش گفتم که میخوام ناهار و شام خونه خودم باشم، اما میترسم، از تنهایی دارم دیوونه میشم با هیچی نمیتونم خودم رو سرگرم کنم شوهرم هم اجازه نمیده به باشگاه یاجایی برم وحتی خونه مادرم اینا که نزدیک خونمه هم هر دو هفته یه بار میتونم برم به مادرم اینها هم نگفتم چون اونها مشکلاتشون به اندازه کافی زیاد هست نمیخوام منم اضافه بشم ،خیلی هم به این عقیده دارم که بدون اجازه شوهرم بیرون نرم،نمیدونم چه جوری اروم بشم فکر وخیال یه لحظه ارومم نمیگذاره،و مشکل اساسی ام همینه که توی فکرم همش با بقیه حرف میزنم و جنجال میکنم بهم میگن به خدا توکل کن اما منی که همش توی فکرو خیال بودم چه جوری میتونم درک درستی ازخدا داشته باشم، ازبیرون رفتم هراس دارم، تایید بقیه برام خیلی مهمه و رفتار و نگاه بقیه رو هم همیشه برای خودم تفسیر میکنم وبه همه چیز هم شک دارم ،من خیلی تنهام احساس میکنم هیشکی رو ندارم و هیچ کس من رو نمیفهمه، به اینده اصلا امید ندارم وهر تصمیمی میگیرم دو روز بعد پشیمون میشم نمیدونم چه جوری کنم تا سر تصمیمم پایبند باشم.خیلی قاطی ام، چه کنم؟
مشاور ( hassan najafi – شنبه، ۱۴ اسفند ۱۳۸۹ )
سلام دوست گرامی
متن شما را خواندیم. اطلاعاتی که درباره خودتان به من دادید، حال بد روحی را توصیف می کرد. اینکه آیا شما در گذشته هم اینگونه بوده اید و شرایط زندگی زناشویتان حال شما را بدتر کرده است ویا تنها شرایط فعلی چنین حالی در شما به وجود آورده، موضوعی است که بهتر است در آینده و با حضور یک روانشناس کار شود. ولی در حال حاضر لازم است به روانشناس یا روانپزشک مراجعه کرده، تست شوید و در صورت نیاز به دارو حتماً دارو مصرف کنید. متوجه هستیم که تنها بودن چقدر می تواند آزار دهنده باشد، خصوصاً زمانی که برنامه ای نداشته باشید و یا نتوانید از برنامه های موجود استفاده کنید. جمله اول شما کمی ذهن ما را به خود مشغول کرد (از وقتی خود را شناختم همش توی فکر بودم …). این جمله نشان می دهد که مشکل شما از پیش از ازدواج بوده است و با وجود مشکلات ازدواج شرایط روحی شما بدتر شده است. پس همانطور که پیش از این گفتیم ابتدا دارو درمانی و پس از آن (۲-۳ هفته بعد از مصرف دارو) درمان انفرادی و حضوری را با یک روانشناس آغاز کنید.
در ارتباط با صحبت های شما درباره سخت گیری های مادر شوهرتان و دور بودن همسر یا اجازه ندادن ایشان برای تنها بیرون رفتن شما … ما ترجیح می دهیم پس از دارو درمانی روی آن کار کنید. تصمیم فعلی تان درباره در خانه ماندن و از مادر شوهر دور ماندن هم به حال خودتان بر می گردد. اگر حالتان را بهتر می کند و به آرامش می رسید خوب است و اگر حس و حال تنهایی می دهد و در شما ترس و جنون به وجود می آورد مسلماً خوب نیست. تست این موضوع به خود شما بر می گردد. یک کاغذ بزرگ بردارید. از بالا به پایین خط بکشید. بالای صفحه بنویسید اگر پیش مادر شوهرم بمانم.
بعد سمت راست نکات مثبتی که نصیبتان می شود را بنویسید و به هرکدام از ۰ تا ۱۰ نمره دهید. به عنوان مثال (تنها نخواهم بود) نمره این به خود شما برمی گردد که این امر چقدر شما را خوشحال می کند. تنها نبودن (با مادر شوهر بودن) شما را مثلاً ۴ تا خوشحال می کند یا ۸ تا یا مثلاً ۲ عدد. بعد بروید سراغ مورد بعدی که به ذهنتان می رسد.
در خصوص سمت چپ، شما نکات منفی با مادر شوهر بودن تان را بنویسید و به آن هم از ۰ تا ۱۰ نمره دهید. مثلاً (از من کار می کشد) ۹ تا ناراحتم می کند یا هر عدد دیگری که مایل هستید، بدهید.
در آخر اعداد هر ستون را باهم جمع کنید و مقایسه نمایید. به این صورت می توانید متوجه شوید که کارتان صحیح است یا خیر.
این سوال توسط فرهنگسرای پرسش پاسخ داده شده است .
مشاوره راسخون / وسواس
بازنشر:ممتازنیوز