از آسیا گرفته تا اروپا و از آنجا تا آمریکا تغییراتی آغاز شده، گویا زمان زبان گشوده و می خواهد بگوید خبری در راه است. انقلاب اسلامی در ایران، امواج بعدی آن در عراق، لبنان و فلسطین و بیداری اسلامی در شمال آفریقا، غرب آسیا و خلیج فارس و بیداری انسانی در آمریکا در تقابل با نظام سرمایه داری، نشانه هایی از آن خبر است.
شاید برخی این رخدادها را بی ارتباط با یکدیگر بدانند، ولی در ورای همه آنها، نقطه مشترکی به چشم می خورد و آن نقطه مشترکی که در انقلاب اسلامی، بیداری اسلامی در جهان عرب و بیداری انسانی در جهان غرب وجود دارد، موضوع «مردم» است؛ مردم به پا خاسته اند.
در ایران، مردم به شکل انقلاب اسلامی در نهضت امام (ره) به پا خاستند و این نهضت در ۲۲ بهمن سال ۵۷ به پیروزی رسید و امروز در جهان عرب، مردم در شکل «بیداری اسلامی» و در غرب در شکل «بیداری انسانی» علیه وضع موجود قیام کرده اند، ولی در همه این اشکال بروز و ظهور «مردم» محور مشترکی وجود دارد و آن ارزش های الهی است.
یعنی به جرأت می توان گفت، ارزش های الهی که ریشه در فطرت بشر دارد، مردم جهان را به قیام واداشته است.
البته ارزش های الهی در ایران، جهان عرب و جهان غرب در قالب بیداری فطری، مردم را به جنبش های اجتماعی و سیاسی کشانده است.
بنا بر آموزه های پیامبر بزرگوار اسلام (ص) و اعتقادات ما، فطرت مردم، فطرتی الهی است؛ پس اسلام و مردم از یک سرشت و جوهرند. بنابراین قیام های مردمی می تواند به قیام های اسلامی تبدیل شود.
اینک این پرسش اساسی، پاسخ می یابد که آیا قیام فطرت های پاک انسان ها در سراسر جهان به «اسلام» منجر خواهد شد؟ این در حالی است که امروزه فطرت بشر به حرکت درآمده است.
در حقیقت، موجی که سال ۱۳۵۷ در ایران آغاز شد، سال ۱۳۸۹ در جهان عرب و سال ۱۳۹۰ در جهان غرب در اشکال گوناگون ولی مرتبط با یکدیگر ادامه یافته است.
آری؛ اینک چیزی شبیه رنسانس در جهان در حال روی دادن است؛ با این تفادت که این رنسانس؛ تحولی الهی است که جز در زمان پیامبران رخ نداده است. با توجه به این، آیا این مسأله بیانگر آغاز دوره ظهور امام منتظر (عج) نیست؟
یک لحظه بیندیشیم که چرا زمان به حرکت درآمده است؟ آیا می شود بین این حرکت با لقب «صاحب الزمان» ارتباطی نباشد؟
/۲۷۲۹۵
دانلود
خبرآنلاین