سمپوزیوم‌ها نمایشگاه‌هایی خلاق و پویا می باشند

جمشید مرادیان هنرمند نام آشنای مجسمه‌سازی در گفت وگو با خبرنگار تجسمی‌ هنرآنلاین با اشاره به اینکه در پنجمین سمپوزیوم بین‌المللی چوب به عنوان هنرمند مدعو حضور پیدا می‌کند گفت: در همه جای دنیا چوب یکی از موادی است که روی آن پیکره تراشی می‌کنند. چرا که مجسمه‌سازی با سنگ و چوب هنر کاستن است و این هنر پیکر تراشی است. پیکر تراشی در همه جای دنیا معمول است. در کشور ما اولین سمپوزیومی‌ هم که برگزار شد با متریال چوب و عنوان چوب و احساس بود. در این زمینه مجسمه و بناهای چوبی بسیار ارزشمندی مانند عالی قاپو در کشورمان وجود دارد.

او دربارهٔ تفاوت چوب با سایر متریال مجسمه‌سازی گفت: حسی که در چوب وجود دارد به قدری با سایر مواد متفاوت است که می‌توان آنرا یک حس ویژه نامید. بسیاری از کارهایی که می‌شود با چوب اجرا کرد با مواد دیگر امکان پذیر نیست. انعطاف پذیری‌هایی که در چوب وجود دارد در حقیقت احساس غنی زندگی جاری در دل درخت است. این غنا را در سنگ یا در فلز با آن همه سردی، خشکی، نتراشیدگی و خشونت وجود ندارد، به خصوص در جامعه ای که هنوز همه چیزش فلزی نیست.

این هنرمند در ادامه افزود: این که شخصا روی چوب کار می‌کنم در ارتباط سی ساله به این نجوا، گفتگو و شنیدن صدای درخت است. من خوف مقدس پنهان در درخت را می‌کاوم و در کارهایم نشان می‌دهم. به عمق چوب می‌روم دل چوب را باز می‌کنم و همه چیز را عیان می‌کنم و سعی می‌کنم به سوژه سیالی تبدیل کنم که از معنای متداول گریزان است.

مرادیان اظهار کرد: کاری که در سمپوزیوم امسال اجرا خواهم کرد خارج از این ژانر نیست. چوب از جنس راش تهیه شده و ۲ متر و ۸۰ سانتی متر ارتفاع دارد و من اثرم را بر روی این چوب خلق می‌کنم.

وی با ابراز خوشحالی از تداوم برگزاری سمپوزیوم در کشور گفت: سمپوزیوم در حال تبدیل شدن به یک سنت و باور است از این رو می‌خواهم مجددا تاکید کنم که سمپوزیوم‌ها سبب می‌شوند که یک اثر هنری به هنر دوسویه تبدیل شود. همیشه گفته ام که نمایشگاه‌ها غیر فعال می باشند اما سمپوزیوم و کارگاه‌ها این قابلیت را دارند که به نمایشگاهی اکتیو و خلاق تبدیل شوند و با مخاطب در ارتباط مستقیم باشند. به همین سبب در دنیا در تمام سال سمپوزیوم مجسمه‌سازی با برف، یخ، سنگ، چوب و فلز برگزار می‌شود تا اینکه هنرمند در کارگاهش اثری بسازد و در گالری به نمایش بگذارد. اثر تولید شده در سمپوزیوم حامل خاطرات پروسه تولید برای مخاطب است.

انتهای پیام/۳۱/۳۴