وقتی به اسامی نمایندگان اصلی پرچمدار مخالفت با تیم مذاکره کننده هسته‌ای در کمیسیون برجام مجلس نگاهی می‌اندازیم به اسامی افرادی همچون حمید رسایی، علیرضا زاکانی، مهدی کوچک‌زاده، مهرداد بذرپاش و … بر می‌خوریم. اگرچه تهران نمایندگانی مدافع حقوق ملت هم در مجلس دارد اما مهمترین منتقدان مذاکرات هسته‌ای که تندترین و بعضا غیرکارشناسی ترین انتقادات را به تیم مذاکره کننده وارد می‌کنند نمایندگان تهران در مجلس هستند.
دلیل این امر را باید در حضور کمرنگ اصلاح‌طلبان و به تبع آن مردم در انتخابات مجلس نهم دانست. زمانی که انتخابات مجلس نهم برگزار می‌شد، برخی اصلاح‌طلبان همچنان تحت تاثیر حوادث پس از انتخابات سال ۸۸، حضور در انتخابات را نفی کرده و حتی آن دسته از اصلاح‌طلبانی را که تمایل به شرکت در انتخابات بودند، بعضا به خیانت به آرمان‌های اصلاح‌طلبان متهم می‌کردند.
این وضعیت موجب شد تعداد کاندیداهای مطرح اصلاح‌طلب شهر تهران به تعداد انگشتان دست هم نرسد و هیچ لیستی توسط شورای هماهنگی جبهه اصلاحات ارایه نشد. بزرگان اصلاحات هم مردم را برای شرکت در انتخابات ترغیب نکردند و عملا بسیاری از افرادی که دیدگاه‌های اصلاح‌طلبانه داشتند از حضور در انتخابات خودداری کردند و از حق رای دادن خود استفاده نکردند.
حتی رییس دولت اصلاحات که دعوت او از مردم برای شرکت در انتخابات می‌توانست نقش مهمی‌در جلب نظر مردم داشته باشد، سکوت کرد و عصرگاه روز رای گیری در سکوت خبری آن هم در شهر دماوند رای خود را به صندوق ریخت که البته فایده‌ای نداشت. چرا که از یک سو بسیار دیرهنگام بود و بسیاری از مردم که تصور می‌کردند رییس دولت اصلاحات قصد رای دادن ندارند و به همین دلیل در انتخابات شرکت نکرده بودند، متوجه نشدند که او رای خود را به صندوق انداخته و ثانیا انتخابات در حوزه انتخابیه دماوند باطل شد.
در سایه قهر اغلب اصلاح‌طلبان و به تبع آنها مردم در انتخابات مجلس نهم، نمایندگان افراطی، راحت‌تر به مجلس راه یافتند و بویژه در تهران ترکیبی شکل گرفت که نمی‌تواند نمود دهنده تفکرات مردم تهران در انتخابات باشد.
نمایندگانی که اغلب آنها حتی یکبار در ماه هم ملاقات مردمی‌ندارند و به جای بررسی مشکلات مردم، اغلب وقت خود را صرف مخالفت با دولت کرده‌اند. در تهران، غیبت اصلاح‌طلبان بیشتر در ترکیب مجلس تاثیرگذار بود چرا که در حوزه‌های انتخابیه کوچک، بیش از مسایل سیاسی، مسایل منطقه‌ای و بومی بر نتیجه انتخابات تاثیرگذار است و به همین دلیل مهمترین نمایندگان مخالف اصلاح‌طلبان، از تهران سر برآوردند.
اگر آن روز اصلاح‌طلبان با انتخابات قهر نمی‌کردند، نه تنها در زمان رای اعتماد به کابینه دولت روحانی، کابینه توانمندتری شکل می‌گرفت و برخی وزرای پیشنهادی با اختلاف آرای اندک، از نشستن بر صندلی وزارت باز نمی‌ماندند، بلکه این روزها مذاکره کنندگان هسته‌ای دولت پس از یک ماراتن طولانی، مسیری هموارتر برای بررسی حقوقی – و نه سیاسی – برجام در پارلمان داشتند. پارلمانی که اکنون میدان دار آن، برخی نمایندگان اصولگرای افراطی تهران در مجلس هستند. شاید امسال مردم تهران با حضوری گسترده‌تر در انتخابات مجلس، ترکیبی متفاوت را برای مجلس دهم رقم بزنند.
مهم این ما مردم گرسنه ایم