مرسی میان چالش‌ها و توطئه‌ها

سخنرانی مرسی، تفاوت بسیاری با مواضع و اظهارات رهبران سابق مصر داشت. در گذشته چنین نبوده که کرامت ملت مصر برای روسای جمهور سابق این کشور ـ‌ بدون توجه به شخصیت آنان ـ اهمیت داشته باشد و نشنیده‌ایم که رییس‌جمهوری از سرزمین مصر به پا خیزد و برای حفظ کرامت و بزرگی مصریان کوشش کند و مخالف سرسخت هدر رفتن آرمان مصر بوده باشد، یا خود را متعهد بداند از حقوق مردم مصر در کشور و خارج آن حمایت کند و زندانیان در بند آمریکا و غزه را که در بند ظلم و ستم قرار دارند، از یاد نبرد.

سخنرانی مقتدرانه مرسی پیام‌های فراوانی را به همراه داشت: پیام اول به رژیم صهیونیستی بود که بدون آن‌که نام این رژیم را بر زبان آورد، اعلام کرد با هر گونه تجاوز به حریم مصر با قدرت برخورد می‌کند.

پیام دوم، متوجه آمریکا بود. مرسی اعلام کرد هرگونه وابستگی را از میان خواهد برد و مصر مستقل خواهد شد.

پیام سوم به شورای نظامی حاکم بود، زیرا او تصریح کرد قدرت ملت از هر قدرتی بالاتر است و ملت منبع اصلی مشروعیت و قدرت به شمار می‌رود. شورای نظامی خواهان رییس‌جمهوری تشریفاتی است که از هیچ اختیاراتی برخوردار نباشد، اما مرسی متعهد شد که این‌گونه نباشد.

وی اظهار کرد درخصوص اختیارات رئیس‌جمهور و مسوولیتی که ملت بر عهده‌اش قرار داده است، کوتاه نخواهد آمد و معامله نمی‌کند.

لحظه تاریخی مصر و تمامی کشورهای عربی فرارسیده است. ادبیات سخنان رییس‌جمهور منتخب با ادبیات سران کشورهای عربی بسیار متفاوت بود. برخی می‌گویند ما درخصوص رییس‌جمهور منتخب مصر و سخنرانی وی نباید زیاده‌روی کنیم و باید منتظر بمانیم تا این سخنان به مرحله عمل وارد شود.

این برداشت درستی است. همه ما انتظار داشتیم مرسی در سخنان خود کلمه‌ای در زمینه توافق‌نامه کمپ دیوید و محاصره نوار غزه به میان آورد، اما این اتفاق نیفتاد.

شاید او به دنبال طرح گام به گام و دوری از برخورد با شورای نظامی و قدرت‌های خارجی باشد. روزهای آینده برای او بسیار سخت خواهد بود و با مشکلات بسیاری دست به گریبان است.

سه چالش بزرگ پیش روی رئیس‌جمهور آینده مصر و همین‌طور آینده انقلاب آن وجود دارد:

۱ ـ‌ کیفیت پذیرش قدرت ریاست‌جمهوری از سوی شورای نظامی؛ همچون دیگر روسای جمهور این کشور. شورای نظامی می‌خواهد دولتی بزرگ در داخل دولتی کوچک باشد. به تعبیر دیگر می‌خواهد اختیاراتی فراتر از دولت داشته و بر امور مسلط باشد.

۲ ـ چالش دوم، پاکسازی دستگاه امنیتی مصر است که همچنان از دوستداران نظام سابق و وفاداران به حسنی مبارک آکنده بوده و برای ایجاد ناامنی و ناکام ماندن انقلاب مصریان تلاش می‌کند.

۳ ـ‌ چالش سوم، نجات اقتصاد مصر از بحران و ایجاد چندین میلیون شغل برای بیکاران مصری و بهبود وضع اقتصادی برای شهروندان این کشور است. ناگفته نماند که حدود ۴۰ میلیون مصری زیر خط فقر به سر می‌برند.

شورای نظامی حاکم بر مصر تلاش می‌کرد ژنرال احمد شفیق را به عنوان رییس‌جمهور اعلام کند و تمامی سناریوهای پیش‌بینی شده را مورد توجه قرار داده و برنامه‌ریزی کرده بود تا با آن سناریوها برخورد لازم را داشته باشد، اما با وجود دخالت آمریکا این اتفاق نیفتاد.

البته این دخالت برای حمایت از دموکراسی نبود، بلکه با هدف دوری از بحران و فاجعه امنیتی در مهم‌ترین کشور هم‌پیمان آمریکا در منطقه صورت گرفت؛ آن هم در زمانی که لیبی به کشوری ناکام بدل شده و گروهک القاعده قدرت و نفوذ خود را در یمن،‌ عراق، شمال آفریقا و سومالی افزایش می‌دهد.

قدرت آقای مرسی از اعتماد وی به ملت و پشتیبانی مردمی نشأت می‌گیرد؛ به همین دلیل با سادگی و بدون حضور بوق‌های تبلیغاتی و لباس‌های ضدگلوله وارد میدان التحریر شد. او برای موفقیت راهی سخت را پیش رو دارد و توطئه‌های بسیاری در این راه خواهد بود. باید برای او آرزوی توفیق کرد.

روزنامه القدس العربی – مترجم: محمدجواد گودینی