هر شب با قرآن/ انسان سرشتی خدایی دارد

به طوری که اگر ما مجموعهٔ آیاتی را که خداوند در آن به خوشامد و ناخوشامد خود اشاره کرده است جمع کنیم فهرستی از مطلوبات و نامطلوبات انسانها نیز به دست می آید.

برای مثال در قرآن آمده است که خداوند نیکوکاران را دوست می دارد و خداوند آنها را که توبه می کنند دوست دارد و نیز آنها را که پاک و پاکیزه اند و آنها که پرهیزکارند و آنان که منصف و داد پیشه اند و چون ما به ضمیر خویشتن باز می گردیم می بینیم که ما آدمیان نیز این گروه از مردمان را دوست می داریم.

هر کس از ایشان توبه کنان نزد ما آید توبه اش را می پذیریم و هر که را راستگو و صادق باشد و پاک و طیب و طاهر است دوست می داریم.

در مقابل در قرآن می خوانیم خداوند متجاوزان را دوست نمی دارد و خیانتکاران را و فخرفروشان را و مغروران غافل را و ستمکاران و گناهکاران را و ما نیز هیچ یک از انسانها را با این صفات نمی پسندیم.

به سببِ این مشابهت در سرشت، می توان گفت تعلیمات خداوند در این خلاصه می گردد که مانند من باشید، بخشنده و مهربان و شکیبا و آمرزنده و نیکوکار و خلاق و خستگی ناپذیر.