هر شب با قرآن/ پیامبر(ص) گلایه می‌کند اما نفرین نه!

آیه ۳۰ سوره فرقان

«وَقَالَ الرَّسُولُ یَرَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُواْ هَذَا الْقُرْءَانَ مَهْجُوراً»
پیامبر (در روز قیامت از روی شکایت) می گوید: پروردگارا! قوم من این قرآن را رها کردند.

* این آیه، از گلایه‌ی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله سخن می گوید و آن حضرت چون «رحمه للعالمین» است نفرین نمی کند.
* امام رضا علیه السلام فرمود: دلیل آن که در نماز، قرآن می خوانیم آن است که قرآن از مهجوریّت خارج شود. (تفسیر نورالثقلین)
* در روایات آمده است: هر روز پنجاه آیه از قرآن را بخوانید و هدفتان رسیدن به آخر سوره نباشد، آرام بخوانید و دل خود را با تلاوت قرآن تکان دهید و هرگاه فتنه ها همچون شب تاریک به شما هجوم آوردند، به قرآن پناه برید. (تفسیر نورالثقلین)
* «هِجر»، جدایی با عمل، بدن، زبان و قلب را شامل می شود. (مفردات راغب)
* رابطه‌ی میان انسان و کتاب آسمانی، باید دائمی و در تمام زمینه ها باشد، زیرا کلمه‌ی «هجر» در جایی به کار می رود که میان انسان و آن چیز رابطه باشد. (التحقیق فی کلمات القرآن)
بنابراین باید تلاشی همه جانبه داشته باشیم تا قرآن را از مهجوریّت در آوریم و آن را در همه‌ی ابعاد زندگی، محور علمی و عملی خود قرار دهیم تا رضایت پیامبر عزیز اسلام را جلب کنیم.
* نخواندن قرآن، ترجیح غیر قرآن بر قرآن، محور قرار ندادن آن، تدبّر نکردن در آن، تعلیم ندادنش به دیگران و عمل نکردن به آن، از مصادیق مهجور کردن قرآن است. حتّی کسی که قرآن را فرا گیرد ولی آن را کنار گذارد و به آن نگاه نکند و تعهّدی نداشته باشد، او نیز قرآن را مهجور کرده است.(تفسیر المنیر.)

* در قیامت یکی از شاکیان، پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله است. (و قال الرسول)
* انتقاد از کسانی است که آگاهانه قرآن را کنار می گذارند. (اتّخذوا…) و نفرمود: «کان عندهم مهجورا»
* جمع آوری و تدوین قرآن، در زمان شخص پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله انجام شده و لذا مورد اشاره و خطاب قرار گرفته است. (هذَا القرآن)
* مهجوریّت قرآن و گلایه‌ی پیامبر و مسئولیّت ما قطعی است. («قال» فعل ماضی نشانه‌ی حتمی بودن است)