حوالی ظهر ۱۶ فروردین ماه با خبر درگذشت کیومرث پوراحمد همراه شد، فیلم سازی که با «قصه‌های مجید» و «خواهران غریب»اش بزرگ شدیم و با «شب یلدای»ش قد کشیدیم و «اتوبوس شب»اش را دوست داشتیم.
کیومرث پوراحمد در حالی صبح امروز زندگی را بدرود گفته که آخرین حضورش در سینما،جای خالی او در جشنواره فجر سال گذشته و نشست خبری فیلمش بود.
این فیلمساز مطرح سینما که آثاری ماندگار در سینما خلق کرده، سال ۱۴۰۱ فیلم سینمایی «پرونده باز است» را ساخت؛ فیلمی که بدون حضور او در جشنواره فجر نمایش داده شد و در نشست مطبوعاتی فیلم در روز ۱۴ بهمن هم گفته شد که «پرونده باز است» آخرین اثر سینمایی این کارگردان خواهد بود. اگرچه معمولا این تصمیم‌ها جدی نمی‌شوند اما با پایان زندگی پوراحمد، کارنامه فیلمسازی او برای همیشه بسته شد.
روایت مرحوم کیومرث پوراحمد از چرایی مرگ هنرمندان
کیومرث پوراحمد در مراسم یادبود هنرمندان درگذشته گفت: ما به طرز ظالمانه‌ای پیر می‌شویم. حذف‌ها ما را دق‌مرگ می‌کند و ما را می‌میراند. ما اگر در ۹۰ سالگی هم بمیریم، جوان‌مرگ شده‌ایم. بیشتر مرگ و میرهای هنرمندان در میانسالی بوده، همه پیر می‌شوند و می‌میرند.
گریه‌های هوشنگ مرادی کرمانی برای کیومرث پوراحمد
هوشنگ مرادی کرمانی خود و «مجید» قصه‌هایش را خوش‌شانس می‌داند که با کیومرث پوراحمد به تصویر کشیده شده است و می‌گوید: بخشی از سریال «قصه‌های مجید» حاصل خلاقیت و واقعیت ذهنی کیومرث پوراحمد بود.
این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا که با بغض و گریه همراه است، درباره تجربه همکاری‌اش با کیومرث پوراحمد که حدود ۱۱ قصه از «قصه‌های مجید» را به قاب تلویزیون آورده است، می‌گوید: پوراحمد شخصیت مجید و قصه‌های مجید را خورد، هضم کرد و بازتاب افکار و موقعیت‌های خود را به آن اضافه کرد و به تصویر کشید. او در خانواده‌ای شلوغ و در عین حال اهل هنر زندگی می‌کرد. او شخصیت مجید و بی‌بی را به گونه دیگری خلق کرده بود که حاصل خلاقیت و واقعیت ذهنی خود بود و در نهایت کار ماندگاری شد.
کیومرث پوراحمد خود را تنها مدیون نادر ابراهیمی می‌دانست و در این باره گفته بود: در کارم فقط به نادر ابراهیمی که در حق من پدری کرد، مدیون هستم زیرا من را آزاد گذاشته بود هر سکانسی که می‌خواستم با هر فیلمبرداری می‌گرفتم و تشویقم هم می‌کرد.
گزارش تصویری از منزل مرحوم کیومرث پوراحمد
جمعی از هنرمندان سینما پس از درگذشت ناگهانی کیومرث پوراحمد با حضور در منزل این کارگردان در حالی که همگی در بهت به سر می‌برند، با خانواده این کارگردان ابراز همدردی کردند.
توصیه پوراحمد درباره سنگ قبرش
این فیلمساز سال‌ها قبل از کوچ بهاری‌اش در کتاب «سنگ قبر» که سال ۹۴ به کوشش پوریا تابان از سوی نشر «رهی» منتشر شده و پرسش‌هایی درباره مرگ را با شخصیت‌های گوناگون مطرح کرده، در پاسخ به پرسشی درباره نگاهش به مرگ نوشته است: «من ۶۵ ساله‌ام. خیلی از دوستانم در این سن و سال یا حتی زودتر دارفانی را وداع گفته‌اند. (راستی این «دارفانی را وداع گفتن» هم از آن جملات شاعرانه آبکی هست ها!) بنابراین اگر همین روزها هم بمیرم، نمی‌توانم طلبکار زندگی باشم. این از این.»
در پی درگذشت کیومرث پوراحمد، رئیس سازمان سینمایی، مدیرعامل فارابی، دبیر جشنواره فیلم فجر، خانه سینما و انجمن بازیگران سینمای ایران با انتشار پیام‌های جداگانه‌ای این فقدان را تسلیت گفتند.
اما پوراحمد فقط یک کارگردان نبود، او فقط به سینما و تلویزیون اختصاص نداشت، او مثل برخی دیگر از همکارانش، سال‌ها در روزنامه‌ها و مجلات کار کرد و اتفاقا به پیشینه مطبوعاتی‌اش می‌بالید؛ وقتی «اطلاعات» پوراحمد، جیرانی و صدرعاملی را همزمان داشت!