محمد هیراد حاتمی:
به دفعات شنیده ایم که اقتصاد ایران پیوند عمیقی با نظام بانکی دارد و « بانک محور » است. این موضوع که از سوی برخی کارشناسان اقتصادی همواره در طول سالیان گذشته مطرح بوده است اخیرا توسط کمیسیون اقتصاد کلان اتاق بازرگانی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های صورت گرفته نشان می دهد که این استدلال از استحکام کافی برخوردار نیست.
با بررسی نموداری که به تسهیلات ارائه شده داخلی بخش بانکی بر حسب درصد تولید ناخالص داخلی ارتباط پیدا می کند می توان نتیجه گرفت کشور های دیگر به خصوص آن کشورهایی که مبتنی بر راهبرد منسجم توسعه حرکت می کنند به مراتب بیش از ایران منابع بانک تامین کرده اند.
در کشور های توسعه یافته غربی، همین نسبت تسهیلات ارائه شده داخلی بر حسب درصدی از تولید ناخالص داخلی، به مراتب بیشتر است.
سوالی که در این میان شکل می گیرد این است که دلیل موانع حاد روبرو چیست؟ یک توضیح کوتاه می تواند پاسخ این سوال مهم باشد و آنهم اینکه آنها تکرار طرح های مشابه و غیر اقتصادی و با فن آوری پایین را هدف خود برای دسترسی به توسعه و عدالت انتخاب نکرده اند.
این مقادیر در سال ۲۰۱۰ در اقتصاد برزیل ۹۷ درصد، چین ۱۴۶ درصد، کره جنوبی ۱۰۳ درصد، ترکیه ۶۹ درصد و در اقتصاد ایران تنها ۳۷ درصد بوده است.
همین منابع محدود نیز در طرح های نیمه تمام و همچنین واحد های تولیدی متعدد است، لیکن به احتمال قوی غیر اقتصادی محبوس گردیده اند.
نمودار زیر به بررسی تسهیلات ارائه شده داخلی بخش بانکی بر حسب درصد تولید ناخالص داخلی در کشور های منتخب سال های ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۰ می پردازد:
همچنین در ادامه می توانید جزییات تسهیلات ارائه شده داخلی بخش بانکی بر حسب درصد تولید ناخالص داخلی در کشور های منتخب سال های ۱۹۶۰ تا ۲۰۱۰ را مشاهده کنید:
۳۹۳۹
دانلود
خبرآنلاین