آخرین تاکتیک اصلاح طلبان برای بازگشت به نظام

“صراط” – طی هفته گذشته شورای راهبردی جریان اصلاحات برای چندمین بار متوالی جلسه ای با موضوع انتخابات ۹۲ را برگزار کرد .

به گزارش خبرنگار صراط ، در این جلسه مباحثی در رابطه با چگونگی بازگشت اصلاح طلبان به بدنه قدرت عنوان شد و در آسیب شناسی موانع موجود بر سر راه جریان فوق مشخص گردید بزرگترین ضربه به بدنه جریان اصلاحات بعد از فتنه ۸۸ را عدم مشارکت آنان و راهبرد تحریم انتخابات مجلس شورای اسلامی زده که باعث رویگردانی اقبال مردمی از این جریان رادیکال در کشور شده است .

شنیده ها حاکی از آن است که بدنه فعال جریان اصلاحات اعم از موسوی خوئینی ها و حتی برخی باقی ماندگان بدنه فتنه ۸۸ ، عدم مشارکت در انتخابات مجلس شورای اسلامی را بازی باخت – باخت اصلاح طلبان تحلیل کرده اند و اجماع آنان به کلید زدن پروژه اعتماد گیری از مردم و نظام برای وصل شدن به گوشه ای از قدرت است .

به طور کلی در فضای انتخاباتی کنونی آنچه برای جریان نیمه مرده اصلاحات از رسیدن به هر اجماعی، مهم‌‌ تر جلوه می ‌‌کند ، تلاش برای بازگشت به گوشه ای از بدنه قدرت در نظام جمهوری اسلامی است ، روندی که سعی داشتند با طرح ریزی فتنه براندازانه ۸۸ آن را تغییر دهند و امروز با درک این موضوع که فتنه اثری بر بدنه اجتماعی انقلاب اسلامی نداشته است ، سعی در بازگشت به موضع قبلی خود یعنی ضربه زدن به نظام از درون قدرت هستند .

بی شک با این شرایط می توان نتیجه گرفت که مدیران فکری و راهبردی اصلاح طلبان در اندیشه ‌ی حفظ جایگاه قبل از فتنه جریان اصلاحات در بدنه ‌ی مدیریتی و سیاسی کشور و پیگیری اهداف بلند مدت آنان از داخل بدنه حاکمیت را دارند و این پروژه در صورتی محقق خواهد شد که طیف عملیاتی آنان توان و ظرفیت اصلاحاتی ها را در جهت ایجاد شرایط مطلوب با بهره‌ گیری از ابزارهای به نسبت سخت و فوری به محک بگذارد که این امر هم با توجه به شرایط فعلی آنان عملیاتی شدندش بعید به نظر می رسد.

با توجه به شرایط فعلی که بخش عظیمی از عناصر ، تئوریسین ها و افراد تأثیرگزار جریان اصلاحات، خارج نشین شده‌اند و در حقیقت خارج ‌نشینی را به مبارزه در داخل و پرداخت هزینه‌های لازم آن ترجیح داده‌اند و خود را به طور علنی رودرروی نظام اسلامی قرار داده اند که بازگرداندن آنان بعید به نظر می رسد و از سویی هم عده ای که در داخل هستند حتی چهره های سفید و خنثی آنان نیز ، دیگر از اقبال مردمی برخوردار نیستند همانطوری که از رای نیاوردن عده قلیل آنان در انتخابات مجلس مشخص شد .

نتیجه ای که می شود از مطالب فوق به طور تقریبی به دست آورد این است که اصلاح ‌طلبان اگر حتی بتوانند نسبت به معرفی کاندیدا برای انتخابات ۹۲ اقدام کنند، آن قدر در میانشان چند دستگی وجود دارد که به این سادگی ها نمی توانند ساز های ناکوک درون سازمانی خود را خاموش کنند و حال با فرض اینکه مشکلات این چنینی هم حل شود به قطعیت می توان گفت که این جریان در صورت حضور در رقابت، فقط جزیی از بازی خواهد بود نه طرف بازی ، به عبارت دیگر اینکه آنان نمی ‌توانند به دلایل مختلف، انتخابات را تبدیل به رقابت دوقطبی کنند تا باز حال و هوای دوم خردادی دیگر بر سپهر سیاسی ایران حکم فرما شود .