جیغ زرد جیرانی علیه سینمای دفاع‌مقدس و جنبش ۹۹درصدی

جیغ زرد جیرانی علیه سینمای دفاع‌مقدس و جنبش ۹۹درصدی

گزارشگر : مصطفی شاه‌کرمی

 

یکشنبه ۱۰ اردیبهشت ساعت ۰۶:۴۵

دو هفته پیش بود که برنامه «هفت» با دعوت از صادق کوشکی (استاد دانشگاه) و علی معلم (سینما‌گر) برای تداعی کردن فضایی مناظره‌ای بین دو جریان مختلف در کشور به زعم خود یک بازی برد- برد را کلید زد، اما ضربه‌هایی که کوشکی بر پیکر نیمه جان یک نوع جریان به ظاهر روشنفکری وارد آورد، برای عده‌ای بسیار گران و درد‌ناک می‌نمود چه اینکه آقای جیرانی در ابتدای برنامه این هفته خود با خواندن یک بیانیه! تمام عیار به نحوی در مقام پاسخگویی به اشکالات وارده بر حوزه سینما از جانب مهمان برنامه قبل بر‌آمد. استالینی خواندن نوع تفکرات کوشکی توسط جیرانی آنقدر غیر‌موجه بود که مهمان این هفته او (مسعود ده‌نمکی) به واکنش وادار شد.
جیرانی در ابتدای برنامه‌ سعی در القای بحران مخاطب برای سینمای دفاع مقدس داشت و با تقسیم‌بندی «قهرمان‌پروری» و «انتقادی» نشان دادن فیلم‌های دفاع مقدس، نسخه همه این فیلم‌های ساخته شده در این حوزه را پیچید و هیچ‌کدام را در قالب سینمای دفاع مقدس قابل طرح ندانست. وی با دولتی خواندن سینمای امروز و علت اصلی عدم پیشرفت این هنر صنعت در کشورمان سعی در تخطئه این خوانش از مدیریت محتوای فرهنگی توسط متولیان آن داشت. جیرانی حتم به یقین فراموش کرده است که سینمای امروز به شکوفایی سینمای دفاع مقدس دهه ۶۰ نخواهد رسید و این در حالی بود که سینمای ایران بیش از امروزش دولتی بود. شاید آقای جیرانی ساخت فیلم‌هایی مانند قصه پریا و … را با هزینه به اصطلاح بخش خصوصی ساخته که امروز عنوان سینمای دولتی را سد راه پیشرفت سینماگران می‌داند و سعی می‌کند با به میان کشیدن پای عامه مردم آنها را در برابر هم قرار داده و سپس نتیجه بگیرد که قشر غالب دغدغه‌ای غیر از مذهب و دین دارد و متدینین بسیار در اقلیت‌اند، پس دولت باید دست از نقش ممیزی‌اش بر‌دارد، البته طرحی که پشت این همه حمله و هجوم خود را پنهان کرده است حتماً اتفاقات اخیر این حوزه از فرهنگ کشور است چه اینکه جریانات و افراد صاحب فکر و مکتب مدتی است از حال خراب سینما بسیار نگران و ناراحتند؛ اتفاقاتی نظیر فساد در سینما، نماینده قشر معترض‌ جامعه خواندن برخی فیلم‌ها، زیر‌بار نرفتن در پذیرش ساختار قانونی یک سازمان جدید التأسیس در ذیل وزارت ارشاد و … را می‌توان از آن جمله دانست. جیرانی ظاهراً سعی دارد برنامه «هفت» را از رسالت و علت‌العلل تأسیس‌اش جدا کرده و تبدیل به یک تریبون بی‌هزینه برای برخی افراد در ساختار مدیریت خانه سینما کرده و شاید به نوعی در مقام ادای دین به آنها بر‌آمده باشد و این در حالی است که هیچ کدام از دیگر اقشار کشور بزرگ ایران در رسانه ملی هیچ تریبون و نماینده‌ای ندارد.
اما کار ضد‌ارزشی «هفت» آن زمان بالا می‌گیرد که حرکت جنبش تفسیر وال استریت تحت عنوان «جنبش ۹۹ درصدی» را زاییده رسانه‌های ایران و در واقع تیتر‌سازی می‌داند، غافل از اینکه خود آقای جیرانی قطعاً از طریق ماهواره منزلشان می‌تواند فیلم‌های منتشر شده از پلاکارد‌هایی را که در دست معترضان امریکایی نمایان است بدون غلط دیداری بخواند و بدون غلط گفتاری بگوید. در این بین حرف درست را آن ظریف زد که «رسانه‌های ما توان تیترسازی برای خارج از کشور‌مان را ندارند.»
به نظر می‌رسد بحرانی نشان دادن حال سینما مورد نظر متدینین و بدون مخاطب خواندن این نوع از ساخته‌های سینمای ایران که بر‌خلاف نظر ایشان افتخارات بسیاری را برای این هنر صنعت آفریده و همچنین شلیک تیر خلاص اخیر تحت عنوان تشکیل سازمان سینمایی کشور پس از اتفاقات خانه به اصطلاح سینما، همگی دست و پا زدن نافرجام است تا شاید تصمیم‌سازان عرصه فرهنگی کشور را به باج دادن محترمانه به افرادی ذیل نام هنر‌مند یا سینما‌گر وادار کند و قضیه به خیر و خوشی فیصله داده شود. نکته آخر اینکه رسانه ملی چند ایامی است که با پخش برنامه‌ها، سریال‌ها و فیلم‌های مورد‌دار! به سمتی غیر از سمت‌و‌سوی جریان غالب و صاحب‌دغدغه کشور حرکت می‌کند و این سخن که «جریان روشنفکر باید در خدمت نظام و خواص جامعه باشد» را به چالش کشیده و در حال خارج شدن از ریل اصلی است.

جوان آنلاین – آخرین عناوین فرهنگی

نظرتان را در مورد مطلب فوق بنویسید. نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.