شعار سال و سهم پیمانکاران داخلی

تحریم، این روزها واژه آشنایی در ادبیات اقتصادی کشور است؛ شاید اوایل، یافتن راه‌حلی برای دور زدن تحریم‌ها اتفاقی پیچیده به نظر می‌رسید اما اکنون، راه‌های به مراتب بیش‌تری به عنوان گزینه‌های دور زدن تحریم معرفی می‌شود. یکی از مهم‌ترین مسائل شاید به بحث واردات تجهیزات صنعت نفت برگردد. در واقع باید گفت که در دنیای تجارت آزاد، اصلا امکان توقف واردات تجهیزات نفتی وجود ندارد و در حقیقت، واردات در کنار تبادل تجهیزات و امکانات با کشورهای پیشرفته در صنعت نفت جهان، نه تنها برای کشور نقص محسوب نمی‌شود بلکه امتیاز هم به شمار می‌آید. اما آنچه که در این زمینه امری مهم و ضروری به نظر می‌رسد این است که باید تفکر وارداتی را عوض کنیم و آن را به تفکر تبادلات اطلاعاتی مجهز کنیم چراکه با اتکا به چنین تفکری می‌توان بر تحریم‌ها غلبه کرد و حیات و معاش صنعت اول کشور را بهبود داد. به عبارت دیگر، در شرایط کنونی هیچ کشوری نمی‌تواند ادعا کند که از هرگونه نیازی به کشورهای دیگر بی‌نیاز است و این شعار هم صدالبته با فرمول‌های اقتصادی روز دنیا نیز تناقض دارد اما در شرایط کنونی یکی از راهکارهای دور زدن تحریم‌های نفتی ورود به بازارهای غیر رسمی اروپایی است که همان شرکت‌های رسمی با پوششی دیگر وارد می‌شود. اما دور زدن تحریم راه‌های زیادی دارد که شاید یکی از کاراترین آنها افزایش توان داخلی‌ها است چراکه در آن صورت خودبه‌خود میزان وابستگی و نیاز ما به خارجی‌ها کمتر و کمتر می‌شود و نیازهایمان را داخلی‌ها برآورده می‌کنند. همین الان به سادگی می‌توان دید که پیشرفته‌ترین فازهای پارس جنوبی، فازهایی است که پیمانکاران ایرانی در آن فعال هستند و از این رو است که برای ادامه فعالیت راه‌اندازی پروژه‌های نیمه‌تمام شرکت‌های پیمانکار متأخر خارجی می‌توان روی داخلی‌ها حساب ویژه‌ای باز کرد. چنان که ذکر شد، در شرایط کنونی پیشرفته‌ترین فازهای پارس جنوبی در جنوب کشور فازهایی هستند که پیمانکاران بخش ایرانی در آن فعال هستند و فازهایی که اجرای آن به عهده پیمانکاران شرکت‌های خارجی است، با تاخیر فراوان پروژه‌ها را پیش می‌برند. برای مثال در فاز ۱۱ میدان گازی پارس جنوبی، پیمانکارهای چینی با ۳۲ ماه تاخیر هنوز طرح توسعه این میدان را به‌خوبی پیش نبرده است و پیمانکاران ایرانی برای توسعه این فاز اعلام آمادگی کرده‌اند. سبقه خوب پیمانکاران داخلی هرگز محدود به پارس جنوبی نیست و در بسیاری از پروژه‌های صنعت نفت می‌توان مشابه آن را سراغ گرفت اما از آنجا که متاسفانه در فرهنگ کشور ما نوعی حمایت تبعیض‌آمیز از خارجی‌ها در مقابل شرکت‌های داخلی دیده می‌شود، کمتر شاهد اعتماد به شرکت‌های ایرانی هستیم و صد البته این نوع رفتار هرگز در جهت حمایت از تولید ملی نیست. امید می‌رود که این مشکلات در سال نامگذاری شده تحت عنوان «تولید ملی، حمایت از کار و سرمایه ایرانی» برطرف شود اما لازم به تاکید است که اگر عرصه برای فعالیت ایرانیان وجود داشته باشد، مدیران از اعتماد به آنان پشیمان نمی‌شوند. از یاد نباید برد که این اعتماد، به مثابه برداشتن بزرگ‌ترین گام در جهت شکستن تحریم‌ها است. *نماینده ادوار مجلس